Гэта старонка не была вычытаная
Цяпер толькі зразумела, —
О, дурная маці! —
Чаго ў садзе дудка млела,
Не давала спаці.
А тут зараз пагалоска
По людзях шапоча,
Што батрак іх з ласкі боскай
Быць іх зяцем хоча,
Што дачка іх у Загацьце
Ня пойдзе за Гуля:
Гуль пры ўсім сваім багацьці
Застанецца з дуляй.
Маці далей ня ўтрывала,
Вышла з хаты ды трушком
К жабраку пашыбавала —
Загуменьнямі, лужком.
Падыходзіць пад аконца,
Зірк — ня верыць і вачам:
Банадыся, яе сонца,
Божа мілы! там! ох, там!
Маці рукі заламала,
Зноў назад бяжыць яна,
З гора намітку сарвала.
МАЦІ
Божа! ў чым мая віна?
Ой, сорам нам, сорам!
Да што скажуць людзі?
Жыць у такім брудзе!
