|
 акуль доля намъ засвѣци.
Надто-жъ яно — мило
Думаць думки и, якъ дзѣци,
Пущаць пузыръ эъ мыла.
Вѣрьце людзе: щасьце будзе,
Такъ, якъ пчелкамъ у ули!…
Лѣзь на грушку, рви пятрушку,
Пакаштуй цыбули!…
Хоць галоука на грудзь висне
И апали руки,
Хоць намъ серце часомъ сцисне
Цяжкій ланцугъ муки,
Крычу смѣло: „што за дзѣло!“
Кабъ усѣ пачули…
Лѣзь на грушку, рви пятрушку,
Пакаштуй цыбули!…
Наша доля гдзѣсь у яры,
Чи у воучимъ долѣ.
Громъ грахоче, плывуць хмары,
Градъ пабіу намъ полѣ.
Ня пужайся! — спадзявайся…
Кукуе зязюля:
Лѣзь на грушку, рви пятрушку,
Салодка — цыбуля!
Такъ найлепѣй жыць на свѣцѣ
Зъ думкай гдзѣсь — у небѣ,
Хоць и пустки у калицѣ,
Мякина у хлѣбѣ.
Такимъ шлякомъ ляциць птакомъ
Шибко мысль, якъ — куля:
Лѣзь на грушку, рви пятрушку,
Салодка — цыбуля.
Гани, гани думку пусту!
Будуй зъ леду плоты.
Треба зкиснуць на капусту
Бязъ такой работы
Спи! — а мары згоняць хмары,
Отъ, — абы заснули!
Лѣзь на грушку, рви пятрушку,
Пакаштуй цыбули.
Усюды узыйдзе збожа коласъ,
Заживемъ багата!
Усюды щасьця слыхаць голасъ,
Братъ ня крыудзиць брата.
Средзь грамады усѣ рады,
Добры вѣсьци чули…
Лѣзь на грушку, рви пятрушку
Пакаштуй цыбули!
Той ня будзь при ахвоцѣ
И веселъ якъ трѣба,
Хто ня умѣе на балоцѣ
Знайсьци боханъ хлѣба,
Зъ адной нитки ткаць дзвѣ свитки,
Чатыре кашули.
Лѣзь на грушку, рви пятрушку,
Пакаштуй цыбули!
|
Прапануем да спампаваньня!
