Творы М. Багдановіча (1927—1928)/I/II/Вольныя думы/164

← 163. ⁂ Вы кажаце мне, што душа у поэта

164. ⁂ Вы, панове, пазіраеце далёка Верш Аўтар: Максім Багдановіч 1927 год

165. ⁂ Мы доўга плылі ў бурным моры →

Іншыя публікацыі гэтага твора: Вы, панове, пазіраеце далёка…

Прапануем да спампаваньня!

164.

∗     ∗
∗

Вы, панове, пазіраеце далёка,
Ў блеску сонца з вялізарных плеч народных,
Але сьвятло крые шмат чаго ад вока:
Днём ня бачыце Вы зорак пуцяводных.

Заглянеце-жа, будзь ласка, Вы у студню:
Ўжо даўно яна счарнела і згнівае,
Але дно яе і ў ночы і ў палудню
У вадзе люстранай зоры адбівае.

К тым, каго жыцьцё заціснула глыбока
Ўніз, у норы падзямельныя пад Вамі,
Вы, панове, хоць і бачыце далёка,
Заглянеце ў душы — студні са сьлязамі.

Увагі

164. Вы, панове, пазіраеце далёка… Верш першы раз друкаваўся ў „Нашай Ніве“ 1913 год, № 9, 3. У Багдановіча, мабыць, стаяла „сьветла“; папраўка — „сьвятло“, як відаць, рэдакцыйная. Яна парушае рытм.