Творы М. Багдановіча (1927—1928)/I/II/Места/133

← 132. У Вільні

133. ⁂ За дахамі места памеркла нябёс пазалота Верш Аўтар: Максім Багдановіч 1927 год

134. ⁂ На глухіх вулках — ноч глухая →

Іншыя публікацыі гэтага твора: За дахамі места памеркла нябёс пазалота…

Прапануем да спампаваньня!

133.

∗     ∗
∗

За дахамі места памеркла нябёс пазалота;
Паветра напоена ціха гусьцеючым мрокам;
Ўжо відна, як іскры зьлятаюць з трамвайнага дрота,
Як зоркі гараць і зрываюцца ў небе далёкам.

Музыкі стагнаньне ліецца па вулках з бульвара;
Гараць і агнём машкару к сабе вабяць ліхтарні;
Ўкруг тоўстага шкла яна ўецца, як лёгкая хмара,
А к сьветлу прабіцца ня можа… і томіцца марна.

І ўспомніў я час: срэдзь асеньняй нахмуранай ночы
Музыка зайграла, агні ў вышыне запылалі,
І дыхалі грудзі шырока, сьвяціліся вочы…
Мы к сьветлу ўзьляцелі… і шкло ўкруг яго напаткалі.

Увагі

133. За дахамі места… Дата напісаньня зазначана рукою аўтара ў сьпісе вершаў „Красавік“ — 1911 год. Першы раз выдрукаваны у „Вянку“.
Рукапісны варыянт (папка IV, № 8):
5музыкі рыданьне…
Русіцызм: „срэдзь“ (9 р.).
У 3-ім радку „дрота“ (зам. „дроту“) застаўлена для рыфмы з словам „пазалота“ (1 р.). У 4-ым радку у слове „далёкам“ (зам. „далекім“) канчатак, як відаць, ужыты поэтам для рыфмы з словам „мрокам“ (2 р.).
У 11-ым радку ў тэксьце „Вянка“ стаіць „Удыхалі“; для рытму выпраўлена: „І дыхалі“.