Фабрыка сьмерці (1929)/Панскі падарунак

Панскі падарунак
Верш
Аўтар: Андрэй Александровіч
1929 год

Іншыя публікацыі гэтага твора: Панскі падарунак.

Прапануем да спампаваньня!

ПАНСКІ ПАДАРУНАК.

(Да прысуду над „Грамадой“).

І ляціць бязьмежжам
вецер, як на крыльлях.
— Межы, толькі межы
думкі засланілі.

Там забралі права
думаць, толькі думаць!
Чорная расправа —
панскі падарунак.

З панскага абліччу
дай сарвем завесу, —
колькі там налічым
жудасных процэсаў.

Чую крык нястрымны
полем і лясамі:
лепшы сын краіны
сёньня катаржанін.

Ляскаюць кайданы
ў катаргу магнаты,
люд закатаваны
гоняць з казэматаў.

Знаем мы, ў палацах
крыецца яднаньне
майстраў провокацый,
лютасьці й выгнаньня.

Толькі дзеці працы
сёл, мястэчак, местаў
сілай дэмонстрацый
шлюць свае протэсты.

Хай гучыць нястрымна
глеба пад нагамі:
лепшы сын краіны
сёньня катаржанін.

Хай разьлёгся вужам
дрот, радзіўшы стогны.
Але не, ня здужаць
Беларусь мільёнаў.

Чую я заўсёды
чую й ня дзіўлюся —
ўзойдзе й там пагода
Савецкай Беларусі.