Хвіліны Іскупленьня

Хвіліны Іскупленьня
Верш
Аўтар: Сяргей Сарока
1930 год
Крыніца: Часопіс «Сьветач Беларусі», № 1, 18 красавіка 1930 г., б. 15

Спампаваць тэкст у фармаце EPUB Спампаваць тэкст у фармаце RTF Спампаваць тэкст у фармаце PDF Прапануем да спампаваньня!




Хвіліны Іскупленьня.


Штось вокаль сягоньня авеяна страхам,
Штось бурна і жудасна дыша паветра,
Штось сонца дрыгочыць нябачаным жахам
Зблукаліся хмары, хоць ціха бязьветра,
Штось птушкі суціхлі мо ў нейкай трывозе,
Штось зьверы дзікія схавалісь ў бярлозе…

Штось будзе страшное! ўсё нема прарочыць —
Хоць поўдзень йўчэ самы, дванаццаць гадзінаў,
Ўсё дзіна сьціхае, гавора аб ночы,
Чакаецца ўсюдых страшная часіна…
Штось будзе, надходзіць! Малівты… трывога…
Страшное чаканьне — бьець з твараў жывога…

Штось сяньня Гальгофа так поўна народам,
Штось плач з туль нясецца пад рогаты сьмеху,
І воі ідуць там бязконцым чародам —
Хто сяньня расьпнецца? што гэткі суцеху!
Напэўна спаткае тут кара зладзея,
Што сьвет цэл‘ тыраніў разбойніцкай дзеяй!?

Вось трэцяй гадзіны хвіліна мінула
І сталася дзіва! Здрыгнулась зямелька,
Схавалася сонца, шык енкнула гулам,
Грымоты пярунаў з малаеак прамелькам
Разселкі сьвятні, завесы парвалі
І бурна на моры разгойкалі хвалі.

І сталася дзіва—прырода сказала
Стыхійным пратэстам каго засудзілі,
Каго крыж Галгофы расьпяў людзкім шалам!
А Цела Сьвятое сьхінуўшысь ў бязсільлі
Адвечнага грэху праклён іскупляла
І падшаму сьвету Дзень Новы казала…


С. С.