Хрэстаматыя новай беларускай літэратуры (1927)/I/Б/Цётка/Скрыпка беларуская/Вам, суседзі

← Цётка

Вам, суседзі Верш Аўтар: Цётка 1927 год

Мае думкі →

Іншыя публікацыі гэтага твора: Вам, суседзі.

Прапануем да спампаваньня!

З зборнічка: „Скрыпка беларуская“.

Вам, суседзі.

Вам, суседзі, вам кумочкі,
Беларусы-галубочкі,
Пяю з сэрца, падцінайце.
Вы грамадай голас дайце.
Зложым песьню цэлым людам.
Выйдзе пекна,^[1] стане цудам^[2].
Як сьвет сьветам яшчэ стаў —
Такой песьні ня слухаў.
Восем… дзевяць і мільён
Грудзей зльецца ў адзін тон,
Дадуць песьню, а ў ёй труд,
Доля жыцьця. Ці-ж ня цуд?
Ад вякоў мы, браткі, спалі,
Аж тут разам засьпявалі.^[3]

---

---

1. Полён. — прыгожа.
2. цуд, цудны і інш. — заходняславянізм, полёнізм. Паходзіць ад праславянскага — *tjud. — Так славяне называлі суседні, усходні ад сябе народ, найхутчэй фінаў (У велікарусаў — „чюдь белоглазая“). Адсюль утворана — а) штюдь (старабаўгарскае — вялікан, асілак); б) чуда (у палякоў — cud); в) чужы, чюдь (фінскае плямя). Цяпер у беларускай мове маем, апроч слоў ад караня — чуж —: чудны, чудзіць, чудак… Тады правільна — чуда. Ужываецца яшчэ — дзіва.
3. Ужываецца болей — запяялі.