|
На магіле зыду дубам,
Пачну шаптаць братнім губам
Аб іх долі, аб свабодзе.
Стану песьняй у народзе.
Пастух дудку з мяне скруціць,
Як зайграе — кроў замуціць.
Як засьвішча, кожны стане:
„Што за граньне, што за граньне?
Што-то будзе, што-то будзе.
З гэтай песьні ў нашым людзе!“
Востры зубы, як бы з пілы,
Колюць, рэжуць, цягнуць жылы.
Смаляць, паляць, пякуць, студзяць
Старых, малых со сну будзяць,
Як на вуглях кожны стане:
„Што за граньне, што за граньне
Што-то будзе, што-то будзе
З гэтай песьні ў нашым людзе?“
Ліст дубовы пад хлеб сьцелюць
Жолудзь яго ў жорнах мелюць.
А гдзе толькі дудка сьвішча,
Людзі бягуць, як на грышча,
Як на дзіва кожны стане:
„Што за граньне, што за граньне?
Што-то будзе, што-то будзе
З гэтай песьні ў нашым людзе?“
|
Прапануем да спампаваньня!