|
Пад штандарам.
Не плач, матуля?
Не сердуй, татуль!
Што забили Винцуля,
Што не прыдзе адтуль,
Што чирвоны штандар
Прад народам ён нёс,
Што крычаў: Гасудар,
Ци наеўся ты слез?
Ци напіўся крыви,
Ци накрыўдзиўся нас?
Мы з:штандарам прышли:
Разплацицца ўжо час!
Штык далоў! шаблю вон!
Не стрэлай у нас салдат!
Ад прысяги Гапон
Аджагнаў цябе брат!
А тут: „плы“ Закрычаў
Капитан у седли,
И салдат задрыжаў
И даў залп у агни.
Пахистнуўся Винцуль,
Штандар цисьне ў руках.
Тут падскочиў патруль
И падцяў на штыках
Кали бризгне з грудзей
Кроў гарача дзурком,
Як крапидлам людзей,
Ахрысцила кругом.
Винцуля на руках
На магилки несуць;
А труна у венках,
И ў працеси идуць.
И жабрак и салдат
И разъеўшися пан
И шавец нибарак
И сам той капитан,
Челом бье ў след труне,
Вочи поўные слёз,
Праклинае сябе,
На сябе непохож.
І забиў, я пралиў
Пралетарцкую кроў,
Я душу зарубиў,
Заплациць я гатоў,
Капитан ашалеў
И атруты узяў,
А народ аасилеў,
Штандар у гору падняў.
И нясе и пяе
Н мыльбцы вядзе
На ворота пара
Крэпку руку нясе.
Не прапаў най Винцуль:
Ен жыве серэд нас.
Навернуўся патруль,
Прылучиўся у час
И салдат не таки,
Як тагды к нам стрэляў
Капитан неживы,
Тоб яго не пазнаў.
Неслухняны салдат
Ахвицеру гиркне;
„Я народу сын, брат“
У деманстраци идзе.
На прыказ падаць залп
У чирвоны штандар.
Выстрал пусциць на жарт
У аблокаў алтар.
А народ и пяе
Над, штандарам идзе
На варота пара
Крэпку руку пасе.
Нясе доўг у грудзях
На тыранаў цара
И приказ у вачах:
„Цару згинуць пара!“
| 
Прапануем да спампаваньня!