|
Пытаешся, браце, хто я, з якога краю?
З-за Віслы, з-за Немну, ці з-за Дунаю?
Есьць рэчка, Сьвіслач, малая на сьвеці,
А там шмат збожжа й кветак расьце у леце;
Там дзяучаты, як красныя кветкі,
А хлопцы — як пінскія дубы-сталеткі.
Зямліца-маці багата слывець,
Але рэдка хто у дастатку жывець.
І кветкі вянуць часта без пары,
І дубкі сьсякаюць уражы тапары.
Кветку сьцінае ні суш, ні мароз, —
Гінуць яны ад нашай нядолі і сьлез.
Кожын там енча, долю праклінае
І горо пры чарцы адзін апівае.
Я, часам, з другам пры чарцы засяду,
Запяю песьню хоць можа без складу.
У гэтай песьне і радасьць і сьлезы мае.
Браце! таго кахаю, хто ад сэрца пяе.
Хто я? — паляк, беларус ці літвін—
Бог прауду ведае толькі адзін;
Я-ж хачу працаваць увесь свой век,
Каб заслужыць на імя чалавек.
|
Прапануем да спампаваньня!
