|
Я — рабочы, гарбар;
Рыцар працы цяжкой,
Я з залезнай душой,
З сэрцам палкім, як жар.
Іскры ў вочах маіх,
А залеза ў руках,
Скура гнецца ад іх
Ў адзін міг, ў адзін мах.
Ці задушша, ці чад —
Ўсё на сэрцы маім,
А спужаць вораг-кат
Не здалее нічым.
Я здружыўся з трудом,
Я ў ім рос, я ў ім крэп;
Запрацованы хлеб
Люблю мець за сталом.
Не хачу, ня прывык
Склаўшы рукі хадзіць:
Я — гарбар-працаўнік,
Я жыву — каб рабіць!
Не здавайся, гарбар,
Ты за працай сваей
І на шчасьця прыход
Не заплюшчвай вачэй!
Песьню волі сьпявай
У дыму, ў духаце,
І надзея твая
Няхай кветкай цьвіце.
Бо дзе сіла жыве,
Дзе работа кіпіць,
Там насеньня зярнё
Лепшай долі ляжыць.
І ты мукай сваёй
Глебу ладзіш яму,
І сам сееш яго
Ў заарану зямлю…
Не здавайся, гарбар,
Ты за працай сваей:
Глебу пільна гатуй
І ў ёй шчасьце, брат, сей!
Я — гарбар малады,
Я вясёлы ўсягды,
Як працую — пяю.
Цэлы дзень за сталом
Я з сабачкай, з нажом
Бясьсьціханьня стаю.
І вясёл, і рачыст,
Я пад грук і пад сьвіст
Цяжкі труд прадаю.
Вось ў дыму, у брыдзе
Для братоў для людзей,
Шчасьце, долю кую.
| 
Прапануем да спампаваньня!