Я сягоньня песьняю вясёлай…

Я сягоньня песьняю вясёлай… Верш Аўтар: Алесь Дудар 27 сьнежня 1924 год Крыніца: Малады Араты. — 31 сьнежня 1924. — №96. — бач. 4

Прапануем да спампаваньня!

∗     ∗
∗

Я сягоньня песьняю зялёнай
Закружу, запеню шыр палей,
Бо у шэрых Беларускіх сёлах
Засьвяціла сонца весялей.

Адгрымела бура-навальніца,
Затанула ў буйным сонцацьвеце,
Зацьвіла вясёлая зарніца —
Там дзе выў п‘яны брадзяга вецер.

Рвуцца думкі—бешаныя коні,
Праз вяршыны мараў недасяжных
Гэта мы у яснае сягоньня,
Правадзілі землю з сонцам зьвяжам.

Глянь жа, глянь патухшымі вачыма,
Як блішчыць сьлязьлівае ваконца:
Гэта тушыць тусклую лучыну
Залаты агонь электра-сонца.

Ну, ці думаў хто у вашы годы
Што загляне сонца ў нашы хаты,
Што у нашы дні закарагодзіць
Па палёх сталёвы гулкі трактар?..

Расказаць — няма такога слова;
Апяяць — няма такой музыкі…
Толькі крыкнуць! З нашых каласоў
Назаўсёды ўсе заломы зьніклі

Ну і як-жа мне ня быць вясёлым,
Як спыніць пабеды горды ўздым,
Калі к шэрым беларускім сёлам,
Прывязалі сонца правады.

Полацк, 27 сьнежня,
1924 году.