|
Chwalima Boha usim našym bytam,
Dakul iskryca žyćcia u nas tleje,
Dakul duch ludzki šlacham trudawitym
Uwyś ŭzniasiecca, a cieła struchleje.
Nie pakładajcie nadziei na świecie
U silnych świetu biaz serca ludzinach:
Bo supakoju nia budziecie mieci,
Až duch spačnie waš ŭ padniebnych
wyšynach.
Hrešnychmahutnaśćpryśmierci
[zmaleje,
Duch ich adojdzie u wiečnyja ciemni,
Ich rozum bystry jak imhła źwiatreje,
I kožny pojmie, što žyli daremnie.
Bahasłaŭlony, chto Bohu pawieryŭ,
Złažyŭ nadzieju ŭ Jaho światoj woli,
Chto niedałužnaść swaju dobra źmieryŭ,
Ŭzywaje Boha ŭ doli ci niadoli.
Bo praŭda Boža nikoli nia zhinie,
A sud Jahony daścihnie niawiercu:
Daść supakoj Jon cichoj biedačynie,
Daść asałodu skryŭdžanamu sercu.
Razwiaža Boh naš nohi zakawanych,
Što praŭdu świetu wierna pawiadali,
Adčynić wočy u ciemru zahnanych,
Što sumna z bolu da Jaho stahnali.
Padojmie biednych, što u hrech upali
Zniadoli,ździeku,złybiady,ciar-
[pieńnia;
Pamoža słabym, kab chutčej paŭstali
I z sprawiadliwym daznali zbaŭleńnia.
Boh nie pakinie udowy, siroty,
Boh nie zabudzie ślozaŭ ich haračych,
Adčynić sumnym da raju waroty.
Adhonić tolki hrašnikoŭ ladačych.
Boh zapanuje kaliś nad Syonam,
ŠtoŭhoryščyradaJahoharnuŭsia,
Tady-j nad našym zabytym zahonam
Prachodžyskaža:„Duchjahoprač-
[nuŭsia“.
|
Прапануем да спампаваньня!
