Іншыя публікацыі гэтага твора: Грошы і праца. Рукапіс захоўваецца ў БДАМЛіМ, ф. 66, воп. 1, адз. зах. 1256, арк. 23v–24v.
Прапануем да спампаваньня!
6. Hroszy i praca.
Każuć: mużyk — cham, niacnota,
Hultaj, szelma, usio licha!
A czyja|ż heta rabota?
Chatka, chlebic i hraczycha? 5Chto|ż razrobiŭ les na pola?
Absuszyŭ bałoty, topi,
I dla ŭsich zrobiŭ razdolla?
Usio|ż heta tyje chłopi.
Bożyj chram, karab na mory 10Cierym, dwarcy i pałaty,
I sabie hrebli i zabory
I sabie mizerny chaty.
Chto|ż zrabiŭ, czyja|ż rabota?
Chto pacieŭ irwaŭszy żylla 15Toj że cham i toj niacnota,
Szto prazwali pany bydła.
Chto|ż padporoj u wialmoży?
Czyja|ż praca ich pałacy?
Chto|ż pasłaŭ im miahka łoży? 20Biełyj chleb ich czyja|ż praca?
Czyim łbom razbity mury?
Chto razryŭ wały, akopy?
Chto|ż nie draŭ mużyczej skury?
Hdzie|ż nima chamskoj raboty? 25Ichniaj siłaj i rukami
Stawiać krepość, lijuć puszki,
Robiuć rużja sa sztykami
Sypiuć szancy i haruszki.
Moża skażeć chto, szto hroszy 30Kormiuć, robiuć, nieżuć cieła
Nie! panoczyk moj charoszy
Hrosz — pustoja praca dzieła!
My|ż biaz hroszy, a ŭsio syty,
Splaciom łapci, zrobim chatu, 35Spradziom lonu i akryty
Jaszcze z karku dadziom bratu.
Plunuć tolki na hrosz treba
A dzirżacca krepka pracy
Ach! ni daduć hroszy chleba 40I nia wyrastuć pałacy.
Siadź na kuczu hroszy, panie,
Da hladzi na ich wiek ceły,
Nie daduć jany, mospanie,
Szołku, żemczuh i chleb bieły. 45Żyli|ż ludzi pirad hetym
I nie znali srebra, złota,
Byŭ lud ludom i świet świetom
Jeli chleb i była chata.
Hroszy wydumka pustaja, 50Jany treba tonkokożym
Kab karmili wiek hultaja
I karmili chlebom rozum.
Chwelka z Rukszenic. Uchwiszcze 27aha aprela 1890.
[Przepisano też z rękopismu autora polskiemi literami pisanego i otrzymanego od p. Oskierków w Leonowszczyznie w Ostrowie 25go lipca 1890go roku].
Прапануем да спампаваньня!