Hołas dušy (1934)/III/Pakutnyja Psalmy

Malitwy pa spowiedzi Pakutnyja Psalmy
Псальмы
Аўтар: Казімір Сваяк
1934 год
Malitwy prad Kamunijaj

Спампаваць тэкст у фармаце EPUB Спампаваць тэкст у фармаце RTF Спампаваць тэкст у фармаце PDF Прапануем да спампаваньня!




PAKUTNYJA PSALMY.

Antyfona. Nia pomni, Panie, ab prastupkach našych abo baćkoŭ našych i nie karaj nas za hrachi našy.

Psalm 6.

Panie, nia ŭ jaraści Twajej winuj mianie, ani ŭ hniewie Twaim karaj mianie.

Zžalsia nada mnoju, Panie, bo ja chwory: azdarawi mianie, Boža, bo strywožany kości maje.

I duša maja strywožana wielmi: a Ty, Panie, dakul-ža adwiartacisia budzieš?

Abiarnisia, Panie, dy wyrwi dušu maju: wybaŭ mianie dziela miłaści swajej.

Bo ŭ śmierci niama, chto ab Tabie pomni-by, a ŭ piekle chto-ž Tabie budzie dawać chwału?

Ja strudziŭsia ŭ stahnańni maim, abmywaju što-noč łoža majo: ślazami swaimi paliwaju paściel maju.

Strywožany ad zhryzoty wočy maje, sastareŭsia ja mižy ŭsich worahaŭ maich.

Adstupiecie ad mianie ŭsie, što robicie nieprawotu: bo pačuŭ Boh holas plaču majho.

Pačuŭ Pan maleńnie majo, pryniaŭ Pan malitwu maju.

Niachaj zasaromiacca i zatrywožacca mocna ŭsie worahi maje: niachaj nawiernucca i zastydajucca wielmi skora.

Chwała Ajcu i h. d.

Psalm 31.

Ščaśliwyja, katorym darawany nieprawoty i čyje pakrylisia hrachi.

Ščaśliwy čaławiek, katoramu nie paličyŭ Pan hrechu i ŭ dušy katoraha niama zdrady.

Dziela maŭčańnia majho ŭstareli kości maje, dziela narakańnia majho ceły dzień.

Bo dzień i noč ciažyła nada mnoj ruka Twaja: nawiarnuŭsia ja ŭ biadzie majej, kali ŭkałołasia ciernie.

Hrech moj raskazaŭ Tabie i niesprawiadliwaści swajej nia skrywaŭ.

Skazaŭ: wyznaju Bohu proci siabie niesprawiadliwaść maju; Ty adpuściŭ biazbožnaść hrechu majho.

Dziela taho budzie malicca da Ciabie ŭsiaki nabožny, u časie dahodnym.

Bo ŭ patopie wod mnohich — jany da jaho nia prybližucca.

Ty maja schowa ad turboty, jakaja mianie aharnuła: radaść maja, wybaŭ mianie ad tych, što mianie abstupili.

Dam tabie rozum (kaža Boh) i nawuču ciabie, pa jakoj darozie chadzici; uzmacniŭ nad taboju wočy maje.

Nia budźcie-ž jak koń, abo muł, u katorych niama rozumu.

Wuzdoju i cuhlami ściśni ščoki tych, katoryja da Ciabie nie prybližajucca.

Šmat pakarańnia na hrešnaha, ale chto maje nadzieju na Boha, miłaserdzia dastupić.

Wiesialeciesia ŭ Bohu dy radujciesia sprawiadliwyja; chwaleciesia ŭsie, chto prostaha serca.

Chwała Ajcu i h. d.

Psalm 37.

Panie, nia ŭ jaraści Twajej winuj mianie, ani ŭ hniewie Twaim karaj mianie.

Bo streły Twaje ŭkałolisia ŭ mianie: i natužyŭ Ty nada mnoj ruku swaju.

Niama zdaroŭja ŭ ciele maim dziela hniewu Twajho, niama supakoju kaściam maim dziela hrachoŭ maich.

Bo nieprawoty maje pierawyšyli haławu maju: i jak ciažkoje biaremia zaciažyli nada mnoju.

Razhnili i papsawalisia rany maje, dziela niarozumu majho.

Biednym ja staŭsia i sahnuŭsia zusim: ceły dzień chadžu sumujučy.

Bo nutro majo poŭnaje naruhańnia: a niama zdaroŭja ŭ ciele maim.

Zbiedžany i upakorany ja wielmi: halašu ad stahnańnia serca majho.

Panie, prad Taboj usio pažadańnie majo, i stohny maje ad Ciabie nia ŭkryty.

Strywožyłasia serca majo, pakinuła mianie siła maja, a światło wačej maich i jaho niama pry mnie.

Pryjacieli maje i blizkija maje naproci mianie padyjšli i stali.

I katoryja pry mnie byli, stali zdaloku, a hwałtawali mianie tyja, što dušy majej šukali.

I tyja, što šukali błahoha na mianie, hawaryli pustoje: a ceły dzień ab zdradzie razwažali.

A ja, jak hłuchi, nia čuŭ i byccam niamy nie raskrywaŭ swaich wusnaŭ.

I staŭsia jak toj čaławiek, što nia čuje: i što nia maje apraŭdańnia ŭ wusnach swaich.

Bo ŭ Tabie, Panie, mieŭ ja nadzieju: Ty mianie pačuješ, Panie Boža moj.

Bo ja skazaŭ, kab časam nia ciešylisia nada mnoju worahi maje, i kali pachisnucca nohi maje, kab nie hawaryli mnoha.

Bo ja na bičawańnie hatowy: i bol moj zaŭsiody prada mnoju.

Bo nieprawatu swaju ja wyjaŭlu: i dumać budu ab hrachoch swaich.

A worahi maje žywuć i zmacawalisia nada mnoju: i razmnožylisia tyja, što źnienawidzieli mianie niesprawiadliwa.

Što addajuć złom za dabro, wystupali prociŭ mianie, tamu što ja išoŭ usled za dabratoju.

Nie pakidaj mianie, Panie Boža moj: nie adstupaj ad mianie.

Paśpiašy na pomač mnie: Panie Boža, zbaŭleńnie majo.

Chwała Ajcu i h. d.

Psalm 50.

Zžalsia nada mnoju, Boža…

(Hladzi ŭ „Malitwach wiačornych“ str. 25).

Psalm 101.

Panie, pačuj malitwu maju: a hołas moj niachaj da Ciabie dojdzie.

Nie adwaročwaj abličča swajho ad mianie: u toj dzień, kali ja sumuju, nachili da mianie wucha Twajo.

Jakoha-tolki dnia pryzywać Ciabie budu, skora wysłuchaj mianie.

Bo źnikli jak dym dni maje, a kości maje wysachli jak treski.

Staŭsia ja jak padkošanaja trawa i źwiała serca majo: što zabyŭsia ja spažywaci chleb moj.

Ad hołasnaha stohnu majho, prysochli kości maje da cieła majho.

Staŭsia ja padobnym da pelikana na puščy; staŭsia jak načny ptach u pustyni.

Nia spaŭ ja, i staŭsia jak wierabiej na strasie adzinoki.

Uwieś dzień naruhalisia mnie maje niapryjacieli: a tyja, što chwalili mianie, prociŭ mianie prysiahali.

Dziela taho ja popieł jeŭ jak chleb, a napitak moj miašaŭ z plačam.

Dziela hniewu i abureńnia Twajho: bo Ty padwyšyŭšy skinuŭ mianie.

Dni maje praminuli jak cień, a ja wysach jak siena.

Ale Ty, Panie, na wieki trywaješ: a pamiać Twaja z rodu ŭ rod.

Ty ŭstaŭšy źmiłuješsia nad Syjonam: bo ŭžo čas źmiławańnia nad im, užo pryśpieŭ čas.

Bo darahimi stali słuham Twaim mury jaho: i žalejuć ziamlicy jahonaj.

I buduć bajacca narody Imieńnia Twajho, Panie: i ŭsie waladary ziamnyja chwały Twajej.

Bo Pan zbudawaŭ Syjon: i źjawiŭsia ŭ sławie swajej.

Uzhlanuŭ na malitwu pakornych: i nia ŭzhardziŭ ich prośbaj.

Niachaj zapišacca heta ŭ pakaleńni patomnym: a narod, katory budzie stworany, chwalić budzie Pana.

Bo hlanuŭ z wyšyni światoj swajej: Pan z nieba na ziamielku pahlanuŭ.

Kab pačuci stohn zakawanych: kab raźwiazać synoŭ tych, što byli zabity.

Kab jany sławili ŭ Syjonie Imia Božaje, a chwału Jaho ŭ Jeruzalimie.

Jak źbiarucca ŭ wadno narody, i waladary, kab Panu słužyci.

Adkazaŭ jamu darohaj mocy swajej: karotkaść dnioŭ maich daj mnie paznaci.

Nie biary mianie na paławinie dnioŭ maich: bo lety Twaje z rodu ŭ rod trywajuć.

Na pačatku Ty, Panie, ziamlu zasnawaŭ: a tworam ruk Twaich jość nieba.

Jany zahinuć, ale Ty astaniešsia, i ŭsieńka jak adzieža pastareje.

I jak wopratku pieramieniš ich, i admieniacca: a Ty toj samy zaŭsiody, i lety Twaje nie pierastanuć.

Syny słuh Twaich žyci buduć: a patomstwa ich na wieki nie źwiadziecca.

Chwała Ajcu i h. d.

Psalm 129.

Z hłybini kliču da Ciabie, Panie: Panie pačuj hołas moj.

Niachaj buduć wušy Twaje ŭwažny, na hołas maleńnia majho.

Kali budzieš zwažać na nieprawoty, Panie: Panie, a chto-ž ustaić?

Bo ŭ Ciabie jość umiłaściŭleńnie: i dziela zakonu Twajho čakaŭ Ciabie, Panie.

Čakała duša maja na słowa Jaho: nadzieiłasia duša maja na Boha.

Ad ranišniaj warty až da nočy: niachaj Izrail nadzieicca ŭ Panu.

Bo ŭ Pana jość miłaserdzie i bahataje ŭ Jaho adkupleńnie.

I Jon adkupić Izraila: z usich nieprawotaŭ Jaho.

Chwała Ajcu i h. d.

Psalm 142.

Panie, pačuj malitwu maju, pryjmi maleńnie majo pawodle praŭdy Twajej: wysłuchaj mianie pa sprawiadliwaści Twajej.

I nie uwachodź u sud z słuhoju Twaim: bo nie apraŭdajecca prad Taboj nichto z žywych.

Bo zaŭziaŭsia worah na dušu maju: panižyŭ da ziamli žyćcio majo.

Pamiaściŭ mianie ŭ ciemry, jak mierćwiakoŭ spradwieku: i zatužyŭ wa mnie duch moj, strywožyłasia wa mnie serca majo.

Prypaminaŭ ja dni staradaŭnyja, razwažaŭ usie sprawy Twaje: učynki ruk Twaich raźbiraŭ ja.

Wyciahnuŭ ja da Ciabie ruki maje: duša maja, jak ziamla biez wady — pry Tabie!

Čymchutčej wysłuchaj mianie, Panie: asłabieŭ duch moj.

Nie adwaročwaj abličča Twajho ad mianie: bo stanu padobnym da tych, što schodziać u mahiłu.

Daj mnie zrańnia pačuć miłaserdzie Twajo, bo ŭ Tabie mieŭ ja nadzieju.

Pakažy mnie darohu, katoraj iści maju: bo da Ciabie padniaŭ ja dušu maju.

Wyrwi mianie ad worahaŭ maich, Panie, da Ciabie ja prybieh: nawučy mianie spaŭniaci wolu Twaju, bo Ty Boh moj.

Duch Twoj dobry zawiadzie mianie ŭ kraj sprawiadliwy: dziela Imieńnia Twajho, Panie, ažywiš mianie praŭdaj swajej.

Wywiadzieš z uciśnieńnia dušu maju: a ŭ miłaserdzi Twaim razhoniš worahaŭ maich.

I zahubiš usich, chto mučyć dušu maju: bo ja słuha Twoj.

Chwała Ajcu i Synu i Duchu światomu, jak była spradwieku, ciapier i zaŭsiody i na wieki wiečnyja. Amen.

Antyfona. Nia pomni, Panie, ab prastupkach našych abo baćkoŭ našych i nie karaj nas za hrachi našy.