Lekcyi i Evanelii na niadzieli i śviaty (1938)/I/21

← 20. Na VI niadzielu Vialikaha Postu (Vierbnaja)

21. Na I niadzielu pa Vialikadni (Pravodnaja)
Урыўкі зь Бібліі

1938 год
Пераклад: Адам Станкевіч

Прапануем да спампаваньня!

NA I NIADZIELU PA VIALIKADNI.
(Pravodnaja).

I.

Darahija, — usio, što naradziłasia z Boha, pieramahaje śviet, a pieramohaj hetaj, što pieramahaje śviet, jość viera naša. Chto-ž jość, katory pieramahaje śviet, kali nia toj, jaki vieryć, što Jezus jość Synam Božym? Hety jość, katory pryjšoŭ praz vadu i kroŭ, Jezus Chrystus; nia tolki praz vadu, ale praz vadu i kroŭ. I Duch jość, katory śviedčyć, što Chrystus jość praŭda. Bo try jość, katoryja śviedčać u niebie: Ajciec, Słova, i Duch Śviaty; i hetyja try adno jość. I try jość, katoryja śviedčać na ziamli: Duch, i vada, i kroŭ; i hetyja try adno jość. Kali my pryjmajem paśviedčańnie ludzkoje, dyk paśviedčańnie Božaje jość bolšaje, bo heta jość paśviedčańnie Boha, katoraje jość bolšaje, bo jon śviedčyŭ ab Synie svaim. Chto vieryć u Syna Božaha, paśviedčańnie Božaje ŭ sabie maje.

(1 Jan 5, 4—10).

II.

U heny čas, kali byŭ viečar taho pieršaha dnia tydnia, i dźviery byli zamknionyja, dzie byli sabraŭšysia vučni dziela strachu Judejaŭ, pryjšoŭ Jezus, staŭ pasiarodku i skazaŭ im: Supakoj vam. A skazaŭšy heta, pakazaŭ im ruki i bok. Vučni-ž, ubačyŭšy Pana, uściešylisia. Jon skazaŭ im uznoŭ: Supakoj vam. Jak mianie pasłaŭ Ajciec, i ja pasyłaju vas. Skazaŭšy heta, dychanuŭ na ich i skazaŭ im: vaźmiecie Ducha Sviatoha; kamu hrachi adpuścicie, tamu adpuščajucca, a kamu zatrymajecie, tamu jość zatrymany. A Tamaš, adzin z dvanaccacioch, jaki zaviecca Bliźniak, nia byŭ z imi, kali prychodziŭ Jezus. Dyk skazali jamu inšyja vučni: my bačyli Pana. Jon-ža adkazaŭ im: kali nia ŭbaču ranaŭ ad hvazdoŭ na rukach jaho i nie ŭlažu svajho palca ŭ miesca hvazdoŭ i nie ułažu ruki majej u bok jaho — nie pavieru. A paśla vaśmioch dzion uznoŭ byli vučni jaho doma i Tamaš z imi. Pryjšoŭ Jezus, choć dźviery byli zamknionyja, staŭ pasiarodku i skazaŭ: Supakoj vam. Tady skazaŭ Tamašu: ułažy palec tvoj siudy i pabač maje ruki, praciahni ruku svaju i ŭlažy ŭ bok moj i nia budź niedavierkam, ale vieručym. Adkazaŭ Tamaš i skazaŭ jamu: Pan moj i Boh moj! Skazaŭ jamu Jezus: Ty ŭvieryŭ, Tamaš, bo ŭbačyŭ mianie; bahasłaŭlenyja, što nia bačyli i ŭvieryli. Jezus na vačach svaich vučniaŭ učyniŭ tak-ža šmat jašče i inšych cudaŭ, što ŭ hetaj knizie nie napisany. Hetyja-ž napisany, kab vy vieryli, što Jezus jość Chrystus Syn Božy i kab vieručy, žyćcio mieli ŭ imia jaho.

(Jan 20, 19—31).