Lekcyi i Evanelii na niadzieli i śviaty (1938)/I/42
| ← 41. Na XV niadzielu pa Siomusie | 42. Na XVI niadzielu pa Siomusie Урыўкі зь Бібліі 1938 год Пераклад: Адам Станкевіч |
43. Na XVII niadzielu pa Siomusie → |
Прапануем да спампаваньня!
NA XVI NIADZIELU PA SIOMUSIE.
I.
Braty, prašu vas, kab nie ŭpadali vy ducham z pryčyny maich za vas turbotaŭ, jakija jość słavaj vašaj. Dziela hetaha zhinaju svaje kaleńni prad Ajcom Pana našaha Jezusa Chrystusa, ad katoraha maje nazoŭ usiakaje baćkaŭstva na niebie i na ziamli, kab daŭ vam — pavodle bahaćcia słavy svajej — praz Ducha jaho siłaj uzmacavacca na ŭnutranaha čałavieka, kab Chrystus prabyvaŭ praz vieru ŭ sarcoch vašych, kab ukaraniŭšysia i ŭhruntavaŭšysia ŭ miłaści, zmahli vy z usimi śviatymi zrazumieć, jakaja jość šyrynia i daŭžynia, i vyšynia, i hłybinia, dy paznać miłaść Chrystusavu, pieravyššajučuju ŭsiakuju viedu, kab napoŭnilisia vy ŭsieju paŭnatoju Božaj. A tamu, katory moža ŭsio zrabić ščadrej, čymsia my prosim, abo razumiejem, pavodle siły, što ŭ nas dzieić, — jamu chvała ŭ Kaściele, i ŭ Jezusie Chrystusie, praz usie pakaleńni na vieki viečnyja. Amen.
(Efez. 3, 13—21).
II.
U heny čas, kali Jezus u subotu ŭvajšoŭ u dom adnaho staršaha faryzeja źjeści chleba i jany za im sačyli, — voś byŭ prad im niejki chvory na vodnuju puchlinu čałaviek. Tady Jezus, adzyvajučysia da zakonaznaŭcaŭ i faryzejaŭ, skazaŭ: ci volna azdaraŭlać u subotu? Ale jany maŭčali. Jon-ža ŭziaŭ jaho, azdaraviŭ i adpuściŭ. Adzyvajučysia-ž da ich skazaŭ: kali kaho z vas asioł ci voł uvalicca ŭ studniu, ci-ž nie adrazu u subotni dzień jaho vyciahvaje? I nie mahli na heta adkazać jamu. A spaściarohšy, jak zaprošanyja vybirali pieršyja pry stale miascy, skazaŭ im prypovieść, havoračy da ich: kali budzieš zaprošany na viasielle, nie siadaj na pieršym miescy, kab časam nia byŭ zaprošany važniejšy za ciabie, a pryjšoŭšy toj, chto zaprasiŭ ciabie i jaho, kab nie skazaŭ tabie: daj hetamu miesca! A tady sa stydam pryjdziecca tabie zaniać apošniaje miesca. Ale kali budzieš zaprošany: idzi, zajmi apošniaje miesca, kab, jak pryjdzie toj, chto ciabie zaprasiŭ, skazaŭ tabie: druža, pasuńsia vyšej! Tady budzie tabie słava prad siadziačymi razam, bo kožny, chto siabie padvyššaje — budzie panižany, a chto siabie panižaje — budzie padvyššany.
(Łuk. 14, 1—11).