Lekcyi i Evanelii na niadzieli i śviaty (1938)/II/17

17. Na Zachod i Padvyššeńnie śviatoha Kryža
Урыўкі зь Бібліі

1938 год
Пераклад: Адам Станкевіч

18. Na dzień śv. Stanisłava Biskupa i Mučanika →

Прапануем да спампаваньня!

NA ZNACHOD I PADVYŠŠEŃNIE ŚVIATOHA KRYŽA.

I.

a) Na Znachod.

Braty, toje ŭ sabie čujcie, što i ŭ Jezusie Chrystusie, katory, budučy ŭ pastaci Božaj, nia ličyŭ zachopam, što byŭ roŭnym Bohu, ale vyniščyŭ samoha siabie, pryniaŭšy pastać niavolnika, staŭšysia na padabienstva ludziej i staŭšysia vyhladam, jak čałaviek. Paniziŭ samoha siabie, staŭšysia pasłušnym až da śmierci i śmierci kryžovaj. Dziela hetaha i Boh uzvysiŭ jaho i daŭ jamu imia, katoraje jość pa-nad usiakaje imia, kab na imia Jezus zhinałasia ŭsiakaje kalena: na niebie, na ziamli i pad ziamloj i kab usiaki jazyk vyznavaŭ, što Pan Jezus Chrystus jość u chvale Boha Ajca.

(Filip. 2, 5—11).

II.

U heny čas byŭ čałaviek z faryzejaŭ, na imia Nikodam, žydoŭski starejšy. Jon pryjšoŭ da Jezusa ŭnočy i skazaŭ jamu: Vučyciel, my viedajem, što pryjšoŭ ty ad Boha, jak nastaŭnik, bo nichto nia moh-by rabić tych cudaŭ, jakija ty robiš, kali-b Boh nia byŭ z im. Jezus adkazvajučy skazaŭ jamu: sapraŭdy, sapraŭdy kažu tabie, kali chto nie adrodzicca nanova, nia moža bačyć Božaha Vaładarstva. Kaža da jaho Nikodam: jak-ža moža čałaviek radzicca, budučy starym? Ci-ž moža paŭtorna ŭvajści ŭ žyvot svajej matki i adradzicca? Adkazaŭ Jezus: sapraŭdy, sapraŭdy kažu tabie, kali chto nie adrodzicca z vady i z Ducha Śviatoha, nia moža ŭvajści ŭ Vaładarstva Božaje. Što naradziłasia z cieła, ciełam jość, a što naradziłasia z ducha, ducham jość. Nia dzivisia, što ja tabie skazaŭ: treba vam naradzicca nanova. Duch dychanie, dzie choča, i čuješ jaho hołas, ale nia viedaješ, adkul prychodzić i kudy idzie: tak jość z kožnym, katory naradziŭsia z ducha. Adkazvajučy Nikodam, skazaŭ jamu: jak-ža heta moža być? Adkazvajučy Jezus, skazaŭ jamu: ty vučyciel u Izraelu, a hetaha nia viedaješ? Sapraŭdy, sapraŭdy kažu tabie: my havorym, što viedajem, i śviedčym, što bačyli, ale vy našaha śviedčańnia nie prymajecie. Kali skazaŭ vam ab ziemskich spravach i vy nia vierycie: jak-ža pavierycie, kali vam budu kazać ab niabiesnych? I nichto nia ŭzyjšoŭ u nieba, jak tolki toj, chto zyjšoŭ z nieba, Syn čałaviečy, katory jość u niebie. I jak Majžeš padvyššyŭ vuža na puščy, tak treba kab byŭ padvyššany Syn čałaviečy: kab kožny, chto ŭ jaho vieryć, nia zhinuŭ, ale mieŭ viečnaje žyćcio.

(Jan 3, 1—16).

I.

(Jak i na Znachod).

b) Na Padvyššeńnie.

II.

U heny čas skazaŭ Jezus žydoŭskim hramadam: ciapier jość sud śvietu; ciapier kniaź hetaha śvietu budzie vykinuty proč. A ja, kali padvyššany budu ad ziamli, paciahnu ŭsio da siabie. (Heta kazaŭ jon, pakazvajučy, jakoj śmierciaj mieŭ pamierci). Hramada jamu adkazała: my čuli z zakonu, što Chrystus tryvaje na vieki, dyk jak ty kažaš: patreba, kab byŭ padvyššany Syn Čałaviečy? Chto-ž heta jość Syn čałaviečy? Skazaŭ im tady Jezus: jašče karotki čas jość śviatło miž vami. Chadziecie pakul majecie śvietłaść, kab ciemra vas nie aharnuła; chto ŭ ciemry chodzić, nia viedaje, kudu idzie. Pakul majecie śvietłaść, viercie ŭ śvietłaść, kab byli vy synami śvietłaści.

(Jan 12, 31—36).