Niezabudka (1918)/V/Rodnaj staroncy

← Zahadka

Rodnaj staroncy Верш Аўтар: Янка Лучына 1918 год

Prykazki →

Іншыя публікацыі гэтага твора: Роднай старонцы (Лучына).

Прапануем да спампаваньня!

Rodnaj staroncy. Ty nam raskinułaś lesam, bałotami, wydmaj pieščanaju, nieuradžajnaju Maci-Ziamlica. I umałotami chleba nad mierku nie daš zwyčajnuju, a syn twoj biełaj adziet siermiahaj, z łyka placionyje lapci abuŭšy, jedzie drabinaju ci kałymahaju, kaniom, što ciahnie jakby zasnuŭšy.
Ūsio ŭ tabie biedna. Časta zapłače mužyk araty dziela złoj doli ciažka pracujučy. Jon-že adnače s taboj rasstacca nia ždže nikoli. I niepryhladnuju chatku s pažytkami i pole skupoje, wyhan biez pašy, my, apranuŭšysia starymi świtkami, lubim i cenim — bo jany našy.