Pieršaja čytanka (1916)/Bulba
← Ziemla — maci-karmicielka | Bulba Навукова-папулярны артыкул Аўтар: Вацлаў Ластоўскі 1916 год |
Rataj → |
Іншыя публікацыі гэтага твора: Бульба (Ластоўскі). |
BULBA.
Byŭ čas, kali ludzi saŭsim nia znali bulby, bo bulba — raślina zamorskaja. Raskazywajuć, kaliś daŭno adzin pan wypisaŭ z-za mora niekolki bulbin i pasadziŭ u swaim harodzie. Wyrasła bulba, pakazalisia na jej kraski. „Ot, dumaje sabie pan, adkrasuje bulba, i tam, dzie ciapier kraski, buduć frukty“. Hetak i było. Paśla krasak zjawilisia i wyraśli zialonyje, kruhłyje, z arech, bulbianyje jabłyčki. Pan zahadaŭ słuham sabrać hetyje jabłyčki i nawaryć sabie. Sabrali słuhi bulbianyje jabłyčki, absmažyli u maśle i pasypali cukram. Naklikaŭ pan da siabie haściej i častuje ich zamorskaj strawaj. Uziali hości pa adnym smaženym jabłyčku, a prahłynuć nia mohuć. wielmi nie smačnyje. Stydna stała panu, zazławaŭsia jon na zamorskuju raślinu i zagadaŭ jaje wyrwać i wykinuć won. Kali aharodniki wyrwali bulboŭnik, jany ubačyli na kareniach jaho kłubni i paprabawali ich spiačy. Kłubni bulby byli smačny. Adzin aharodnik skazaŭ heta panu. Pan zrazumieŭ swaju abmyłku, jak pajeŭ piečenaj bulby. Kali dawiedalisia ab hetym susiedzi, to śmiejalisia s taho pana. Ale s tych časoŭ u nas pa trochu pačali sadzić u harodach bulbu. Prostyje ludzi doŭhi čas bajalisia jeści bulby. Inšyje kazali, što i sadzić jaje hrech i jeści hrech, što heta nie raślina, a čortawy jabłyki.