Pieršaja čytanka (1916)/Jak budziłasia pušča

← Miatlik

Jak budziłasia pušča Верш Аўтар: Ядвігін Ш. 1916 год

Źwiarynaje carstwo →

Іншыя публікацыі гэтага твора: Дзед Завала.

Прапануем да спампаваньня!

Jak budziłasia pušča.

Ot užo i pušča stała prabudžacca, — niekamuś dy treba pieršym adazwacca. Otže na bałoci, na saśnie starušcy, hłušec adazwausia, jak smałoj na pužčy. Chiba, što hłuchi jon, bo, kab prysłuchaŭsia, swajej pieśni peŭnie sam-by zastydaŭsia! Hetakuju pieśniu pieršy drozd-śpiewaka pryniaŭ za zniewahu swajho brata-ptacha: na wierch jełki sieŭšy, staŭ świstać, śmiejacca, što jon pieśniaj može s sałaŭjom raŭniacca. Cieciaruk, choć swatam hłušcowym ličyŭsia, ale s stydu, złości i jon raschadziŭsia: šyknuŭ dy staŭ łajać, jak maha, jon swata. Nia mieŭ bor lepšaho da łajanki chwata. Haspadar u lesi — dziacieł naš nasaty — nie lubiŭ, kab swarka wychodziła s chaty: jak abucham hruknuŭ u suchuju jełku, kab ucišyć swarku. Pamačnicy žoŭny tut-že zatraščeli: dziatławu kamandu, widać, zrazumieli. I jak makam siejaŭ, tak prycichła pušča, tolki echam niejdzie adazwałaś hušča… Doŭha dziacieł słuchaŭ, nastawiŭšy wucha, — zlacieŭ paśla ŭ kuźniu i staŭ kawać hłucha. Jakby na kamandu, pušča zaihrała: pieśni, kryk i homan słuchaŭ dzied Zawała.

---