Pieršaja čytanka (1916)/Warona
| ← Jak babry zatamawali rečku | Warona Навукова-папулярны артыкул Аўтар: Вацлаў Ластоўскі 1916 год |
Łastaŭka → |
Прапануем да спампаваньня!
WARONA.
Darmo kažuć ludzi: durny jak warona, bo warona saŭsim nie durnaja, a wielmi chitraja ptuška. Niedaločka ad našaj chaty byŭ biarozawy hajok, i tam što hodu warony wili sabie hniozdy. Jak pryjdzie, bywała, wiesna, — warony pačynajuć sejmikawać i radzicca, chto s kim budzie létawać i wić hniazdo. Sejmy ichnyje byli takije hamanliwyje, što druhi raz, jak nadakučać, woźmieš strelbu i pojdzieš u hajok. Ale warony zdaloku ŭbačuć, što idzieš sa strelbaj, i ŭžo niwodna da siabie na wystreł nie padpuścić. I hetak mnie nikoli nie ŭdałosia upalawać warony.
Warony, jak i saroki, wielmi lubiać drobnyje bliskučyje rečy. Nasiŭ ja zaŭsiody na palcy piarścionak z bliskučaj žukawinkaj i, myjučysia ranicaj, kłaŭ na akno. Dahledziła heta warona, što mieła hniazdo niepadalok ad chaty, i raz, jak ja zabyŭsia piarścionak na aknie, uchapiła i paniesła jaho. Zniała mianie cikawaść, što jana z im zrobić? Ja cichańka, cikujučysia, staŭ sačyć za jej. Warona doŭhi čas, pałažyŭšy na pniščy piarścionak, razhledałasia. Upeŭniŭšysia, što nikoha kruhom nie widać, uziała u dziubu piarścionak i palacieła u adlehły kutok sadu. Tam, bačyŭ ja, jana dziubaj niešta adkapywała, pierekładała, paśla zakapała i palacieła na žer.
Pajšoŭ ja na toje miejsco i adkapaŭ waroniny skarby. Byŭ tam moj piarścionak, pára kawałačkoŭ bliskučaho škła, guzik, ješče nie zarzawieŭšy, i klučyk ad kišankowaho hadzinnika.
Warona — wielmi strojnaja ptuška i, kab nie jaje brydkaja pieśnia dy błahi jaje charaktar, była-b miłaj ptuškaj. Błahi charaktar jaje ŭ tym, što jana złodźliwa: kradzie kurčat u haspadyń i zjedaje małych ptušeniat z hniozd. Dziela ŭsiaho hetaho waronu ličać škodnicaj, i jana zapraŭdy robić škody, asabliwa siarod drobnych ptušak.