Pieršaja čytanka (1916)/Zimowyje abrazy

Zimowyje abrazy
Верш
Аўтар: Янка Купала
1916 год

Іншыя публікацыі гэтага твора: Зіма (Прыйшла зіма халодная…).

Прапануем да спампаваньня!

Zimowyje abrazy.

Pryjšła zima niahodnaja, ściudzionaja zima; ciarpi, ziamielka rodnaja, nima žyćcia, nima! Pryćmiłaś sonka jasnaje, prycich barowy šum, na poli pustka strašnaja, śnieh bieły ścielecca paściellu puchawoj, sapić-hudzić miacielica, miacie śnieh jak miatłoj. Maroz, by kat biezžałasny, ǔ lod reki akawaŭ, stralboj swajeju hołasnaj u ścieny bić pačaǔ. Chawajucca ŭ budouliny skacinka i narod. Waŭki pa ściežkach ciahajucca i nočkaju i dniom, i žutka razlehajucca mahilnickim wyćciom. Och, hore padarožnamu ich stada napatkać, nia žyć nieaściarožnamu, radni nie ahledać. I wyrwuč wočy jasnyje, i wychlebajuć kroŭ, i pojduć dalej strašnyje šukać achwiar iznoŭ. Oj, žudasna-chałodnaja ŭzniałasia zima; ciarpi ziamielka rodnaja, mučeńnie pij da dna! Minie zima niahodnaja i uskrośnie znoŭ wiasna.