Pierszy pramień (1929)/104

← 103. Leta

104. Kałaski Апавяданьне Аўтар: Станіслаў Любіч-Маеўскі 1929 год

105. Naranicy →

Прапануем да спампаваньня!

104. Kałaski.

Pytaŭsia syn u baćki:

— Czamu heta na poli, katoryja kałaski stajać roŭna, haławy ŭ haru pazadziraŭszy, a katoryja ŭniz pachililisia?

Baćka skazaŭ:

— Tyja, szto haławy pazadzirali, dyk heta pustyja kałaski; ź jich niczoha nia budzie. A tyja, szto ŭniz pachililisia, u tych poŭna ziarniatak. Jany nas i pracharczujuć praź zimu.

Tady syn skazaŭ:

— Ciapier ja wiedaju, chto ŭ haru nos zadziraje.