Pierszy pramień (1929)/78

← 77. Świńnia j woŭk

78. Kaźlaniatki Беларуская народная казка 1929 год

79. Wiecier duronik →

Прапануем да спампаваньня!

78. Kaźlaniatki.

Żyła-była kaza ź dzietkami.

Zrabiła sabie kaza ŭ lesie chatku. Kożny dzień chadziła kaza na paszu ŭ bor. Sama pojdzie, a dzietkam skaża krepka-krepka zaczynicca i nikomu nie adczyniać dźwiarej. Wierniecca kaza damoŭ, pastukaje rożkami ŭ dźwiery i zapiaje:

— Kaźlaniatki, dzietki, adczynieciesia, adapreciesia! Wasza maci pryjszła, małaczka pryniasła.

Kaźlaniatki paczujuć matku i adczyniać joj dźwiery. Jana nakormić jich i ŭznoŭ pojdzie na paszu.

Raz padsłuchaŭ woŭk, jak kaza piaje. Adyszłasia kaza, a jon padyjszoŭ pad dźwiery chatki i zapiajaŭ taŭstym-taŭstym hołasam:

— Kaźlaniatki, dzietki, adczynieciesia, adapreciesia! Wasza maci pryjszła, małaczka pryniasła.

Kaźlaniatki prysłuchalisia woŭczamu hołasu j kažuć:

— Czujem, czujem — nia mamczynym hołosam piajesz: nasza mama piaje łaskawiej. I nie adczynili dźwiarej waŭku.

Pryjszła maci i pachwaliła dzietak, szto jaje pasłuchali.

— Razumnyja wy, szto nie adczynili waŭku, a to jon-by pajeŭ was.