Pierszy pramień (1929)/85

← 84. Pole

85. Dzied i jabłyna Апавяданьне Аўтар: Станіслаў Любіч-Маеўскі 1929 год

86. Na niwie →

Прапануем да спампаваньня!

85. Dzied i jabłyna.

Druzły siwy starac sadziŭ jabłyny.

Chłapczuk pryhladaŭsia, jak starac ciażka pracawaŭ, i skazaŭ jamu:

— Naszto tabie, dziedku, pracawać hetak ciażka? Ty ŭżo stary, skora pamresz i nia budziesz jeści jabłykaŭ z hetych dzieraŭcaŭ.

Starac adkazaŭ chłapcu:

— Kali ja nie dażdusia z hetych dzieraŭcaŭ pażytku, dyk dażducca jinszyja. Moża, jak wyrastuć jabłyki na hetych jabłynkach, to i tabie daduć jabłyczak i ty tady spamianiesz dziedku dobrym słowam.

Chłapcu stała stydna, czamu jon nie padumaŭ raniej ab tym, szto nijakaja praca darma nie prapadaje i szto ludzi pracawać powinny nia tolki dziela siabie, ale j kab jinszym lapiej było, choćby pa naszaj śmierci.