Piosnki wieśniacze (1837—1846)/6/Piosnki znad Dźwiny/Rozmaite/LXXXVII

← LXXXVI. Oj z̓yła była z̓ydoúka údoúka

LXXXVII. Mak zialonyj, mak czyrwonyj Народная песьня 1846 год

LXXXVIII. Zaćwieła ú harodzie makoúka →

Прапануем да спампаваньня!

LXXXVII.

Mak zialonyj, mak czyrwonyj s pōúnaczy ćwicīć,
Tam za harōj, tam za druhōj mianiē tatka kliczyć,
Mianiē rodnyj kliczyć.
Ja nie pajdū, da duszy^[1] ni pajdū,
Dali Boh ni pajdū!

Noczka ciomna, reczka bystra, kładka niemōszczena.

Mak zialonyj i t. d. Mianié mamka kliczyć i t. d. (powtarza się w każdej zwrotee to samo, z odmianą wyrazów: mianie bracic kliczyć, mianiē sicstrā kliczyć.)

Mak zielonyj i t. d. Mianiē miłyj kliczyć
Mianiē miłyj kliczyć.
Ja pajdū, da duszy pajdū, dali Boh pajdū!
Noczka widna, reczka cicha, kładka mōszczena.

---

1. Da duszy! jest to Lepelskich stron jakieś boz̓enie się, bardzo często w mowie potocznej uz̓ywane, znaczy coś podobnego do wyrazów: na mą duszę; trudne do wytłómaczenia.