Piosnki wieśniacze (1837—1846)/6/Piosnki znad Dźwiny/Rozmaite/LXXXVII

LXXXVI. Oj z̓yła była z̓ydoúka údoúka LXXXVII. Mak zialonyj, mak czyrwonyj
Народная песьня

1846 год
LXXXVIII. Zaćwieła ú harodzie makoúka

Спампаваць тэкст у фармаце EPUB Спампаваць тэкст у фармаце RTF Спампаваць тэкст у фармаце PDF Прапануем да спампаваньня!




LXXXVII.

Mak zialonyj, mak czyrwonyj s pōúnaczy ćwicīć,
Tam za harōj, tam za druhōj mianiē tatka kliczyć,
Mianiē rodnyj kliczyć.
Ja nie pajdū, da duszy[1] ni pajdū,
Dali Boh ni pajdū!

Noczka ciomna, reczka bystra, kładka niemōszczena.
Mak zialonyj i t. d. Mianié mamka kliczyć i t. d. (powtarza się w każdej zwrotee to samo, z odmianą wyrazów: mianie bracic kliczyć, mianiē sicstrā kliczyć.)

Mak zielonyj i t. d. Mianiē miłyj kliczyć
Mianiē miłyj kliczyć.
Ja pajdū, da duszy pajdū, dali Boh pajdū!
Noczka widna, reczka cicha, kładka mōszczena.



  1. Da duszy! jest to Lepelskich stron jakieś boz̓enie się, bardzo często w mowie potocznej uz̓ywane, znaczy coś podobnego do wyrazów: na mą duszę; trudne do wytłómaczenia.