XCVIII. (Xiąz̓. 2 piosn. LXXXIII.)
Z̓ana pa nowych sieniach chodzić,
Swajhō mīłaho prosić:
Naczūj naczūj miły, choć adnū nocz u mianiē.
Naczawaúby ja i try,
Üz̓o majē koni zaprēz̓eny,
Üz̓o majē słūz̓yczki zasiedzieliś.
Jak wyjdu ja na wūłaczku,
Üsic muz̓y z wajny jeduć,
Majhō ni czuwāć, ni widāć.
Majhō mīłaho tolki konik biaz̓yć,
Na tom kōniku siadziōłaczka laz̓yć,
Na siadziōłaczku chūstaczka jedwābnaja.
Jēchali kałā wakonca, úkīnuli ú akonca:
Jaz̓ dūmała chustku jedwābnuju,
Asz kaszūliczku krwāwuju,
A z wialikimi pryhrōzami:
Kab bez wady wymyta byłā,
Bez wietru wysūszyna,
Bez kaczałak śliska wykāczana.
Ja mōłada dahādliwa byłā:
Slōskami bieła wymyła,
Üzdychājuczy ciaz̓ka wysūszyła,
Ruczki łōmiuczy sliska wykāczała.
|
Прапануем да спампаваньня!
._%D0%A3%D0%B7%D0%BE%D1%80_8.png){kind=small}