Pračchnisia, biełarusie!
| Pračchnisia, biełarusie! Публіцыстыка Аўтар: Уладзіслаў Казлоўскі 1933 год Крыніца: Часопіс «Новы шлях», № 2 ад 25.XII.1933 г., б. 6 |
| Іншыя публікацыі гэтага твора: Прачхніся, беларусе! |
Прапануем да спампаваньня!
Pračchnisia, biełarusie!
Zwali z siabie wiakowuju, manoj sašytuju dziaruhu.
Strasi stahodni pył, što zaściłaje twaje wočy.
Padnimisia!
Hlań na swajo, lichazielliem parosłaje pole. Hlań i pasłuchaj, jak prahawita dziarucca susiedzi, što, karystajučy snom twaim, haruć abłudaj twaju Ziamlicu i zasiawajuć manoj twaje rjdnyja honi.
Pasłuchaj!
Jakim strachaćciom adčuwajecca rohat sytych twajoj ciemnatoju susiedziaŭ…
Dzieci twaje płačuć.
Płačuć nad swajoj niadolaj, pieściać mazalami swaju Rodnuju Ziamlicu i prosiać, kab dała im kusočak čornaha chleba.
Jana—Ziamlica—sama ŭ niadoli.
Na jaje pasiahajuć prahawityja ruki čużyncaŭ i zasiawajuć ziarniaty pahana-zmanliwaje zdrady.
Dyk ustań, haspadaru!
Ustań, bracie!
Pamaży pracawać tym, što pračchnulisia, bo prahawityja susiedzi śmiajucca, što nas mała na rodnych honiach, što my nia ŭmiejem, što nia zdolnyja haspadaryć na swajoj Ziamielcy.
Pračchnisia, biełarusie!
Zwali z siabie kamień ciamnoty. Hlań zrokam wolnych pradziedaŭ — wołataŭ, zrokam, pranikajučym u tajnicy ruinaŭ, raskrywajučym ahidu stahodździaŭ, zahladajučym u kurhany, raskidanyja pa ŭsioj našaj Ziamlicy.
Hlań wokam arlinym!
Wokam, što nia spluščycca ad zmanliwaha blisku šliachocka-panskaje sprawiadliwaści.
Idzi!
Hary i zasiawaj potam ablitaje pole. Pracuj i śpiawaj wolnyja pieśni.
Śpiawaj!
Kab zašumieli recham swabody biełaruskija nieprachodnyja puščy; kab uściešylisia raskidanyja pa kurhanoch biełaruskaje Ziamlicy pradziedaŭ kości.
I zasiawaj swaje honi!
Zasiawaj ziarnom sprawiadliwaści, kab jano wyrasła i zahlušyla manu; kab prakarmila twaich pracoŭnych unukaŭ i dało im siłu i biespraryŭnuju badzioraść, kab jany nikoli nie zasnuli, a ciahnuli začatuju taboju wolnuju, pracoŭnuju, adradżenskuju biełaruskuju pieśniu!
Kazłoŭščyk.