Rodnyje zierniaty (1916)/I/Testamantalny pierścień

← Pień

Testamantalny pierścień Апавяданьне 1916 год Арыгінальная назва: Заветное кольцо Пераклад: Вацлаў Ластоўскі

Kamień →

Прапануем да спампаваньня!

Testamantalny pierścień.

Baćka razdaŭ trom swaim synom swaju majetnaść i pakinuŭ u siabie tolki adzin testamantalny piarścionak.

— Hety piarścionak, — skazaŭ baćka, ja dam tamu z was, chto učynić samy dobry pastupak. Idzicia u świet i wiertajecisia roŭna praz hod; tady raskažecie mnie, chto što zrabiŭ.

Praz hod syny wiarnulisia i raskazwajuć baćku, chto što zrabiŭ.

— „Adzin bahač, — kazaŭ pieršy syn, — daŭ mnie biez raspiski miašok z zołatam, i nichto, aprača nas dwaich, ab hetym nia wiedaŭ. Bahač hety pamier. I ja addaŭ tyje hrošy udawie.“

— „Ty sprawiadliwa pastupiŭ, syn moj!“ — skazaŭ bačka.

— „Prachadziŭ ja mima woziera, — raskazywaŭ druhi syn, — baču: tonieć chłopčyk. Ja kinuŭsia u wadu i wyratawaŭ jaho.“

— „Ty pastupiŭ, syn moj, wialikadušna: naraziŭšy na niebaspieku swajo žyćcio dziela wyratawańnia druhoha“.

— „Jechaŭ ja lesam, skazaŭ trejci syn, — baču: dwoje razbojnikoŭ abdzirajuć čeławieka, a čeławiek heny — moj najhoršy worah. Kinuŭsia ja na ratunak, i my u dwaich prahnali lichadziejcoŭ“.

— „Darahi syn moj, abnimi mianie! — skazaŭ baćka. „Waźmi pierścień. Pamahać woraham — najbolšaje dabro.“

Pytańnia dla hutarak i piśmiennych rabot. Što znače słowo „testamantalny“ (Ad słowa „testamant“ — pieradśmiertnaja wola umirajučaho ab swajej majetnaści; testamantalny — taki, što pierachodzić pa testamantu ad staršaho da małodšaho ŭ rodzie).

Što baćka razdaŭ swaim synom? Što pakinuŭ u siabie? Što skazaŭ baćka? Što skazaŭ pieršy syn? Što skazaŭ druhi syn? Što skazaŭ treci syn? Što skazaŭ baćka?

A jak wy dumajecie: katory s synoŭ pastupiŭ najlepiej? Čamu?

Kamień.

Adzin biedny pryjšoŭ da bahataho i staŭ prasić chleba. Bahaty nie daŭ ničoha i skazaŭ: „Pašoŭ won!“ Ale biedny nie wychodziŭ. Tady bahaty zazławaŭsia, padniaŭ kamień i kinuŭ im u biednaho. Biedny padniaŭ kamień, pałažyŭ za pazuchu i skazaŭ: „Datul budu nasić hety kamień, pakul nie dawiadziecca mnie kinuć u jaho“.

I pryjšoŭ taki čas. Bahaty zrabiŭ niešta błahoje. U jaho adabrali ŭsio, što jon mieŭ, i pawiaźli u astroh. Kali jaho wiaźli u astroh, biedny padyjšoŭ da jaho, wyniaŭ z-za pazuchi kamień i zamachnuŭsia; paśla razdumaŭsia, kinuŭ kamień na ziamlu i skazaŭ:

— „Daremna ja hetak doŭha nasiŭ hety kamień; kali jon byŭ bahaty i silny, ja bajaŭsia jaho, a ciapier mnie škada jaho.

Pytańnia dla hutarak i piśmiennych rabot. Što zrabiŭ bahaty,