Rodnyje zierniaty (1916)/I/Waranionak

← Dwa płuhi

Waranionak Апавяданьне 1916 год Пераклад: Вацлаў Ластоўскі

Pień →

Прапануем да спампаваньня!

Waranionak.

Pustelnik ubačyŭ raz, što sakoł prynios u hniazdo korm i karmiŭ waranionka.

— Pustelnik zdziwiŭsia, što sakoł kormić waranionka, i padumaŭ: „Waranionak i toj u Boha nie prapadzie: nawučyŭ Boh hetaho sakoła karmić čužoha siratu. Boh ab kožnym stwareńni pamiataje. Pierestanu i ja ab sabie dumać, nia budu sabie zapasić strawy: kali Boh pamiataje ab usiakim stwareńni, budzie i aba mnie pamiatać.“

Tak i zrabiŭ: sieŭ u lesi i nie ustawaŭ z miejsca, a tolki maliŭsia Bohu.

Try dni i try nočy prabyŭ jon biez pity i biez jady. Na treci dzień pustelnik tak asłabieŭ, što ŭžo nia zdoleŭ padniać ruki. Ad słabaści jon zasnuŭ. I pryśniŭsia jamu starec. Starec bytcym padyjšoŭ da jaho i kaže:

— „Čamu ty sabie strawy nie staraješsia? Ty dumaješ uhadzić Bohu, a ty hrešyš. Boh hetak świet ustroiŭ, kab kožnaje stwareńnie na swaju strawu pracawało. Boh skazaŭ sakołu karmić waranionka tamu, što waranionak sam nia zdužaje pracawać na siabie, a ty možeš pracawać. Ustań zo snu i žywi u pocie čeła twajho.“

Pytańnia dla hutarak i piśmiennych rabot. Chto karmiŭ waranionka? Što padumaŭ pustelnik? Što stałosia s pustelnikam, kali jon pierestaŭ pracawać? Sto pawinien rabić kožny čeławiek?