|
Čaho słowam nie skazaci,
Što na sercy nakipieło,
Astajecca skrypku ŭziaci,
Poki ŭ siły krepka wiera,
Poki dumka rwie da nieba,
Poki skrydał nie złamali,
Poki treba dušy chleba,
Buduć struny bajčej hrali,
Budzie smyk wastrej chadzici,
Budzie skrypka pasłušniejša
U pieśniu možna piaralici
Ŭsio najlepše, najmilejše.
Ŭ pieśni možna dać piaruny,
Pieśniaj sercy rwać na čaści,
Tolki krepki byli-b struny,
Ja zahrała-by ab ščaści!
Ja zahrała-b śmiecham kwietak,
Niwak šeptam załacistych,
Zwonam sierpa, kasy ŭ letak,
Miodam lip s sadoŭ pušystych.
Ja zahrała-b pieśniu matak
Nat kałyskaju dziciaci.
Usie bahactwy z rodnych chatak
Ja chacieła-b ŭ pieśni daci.
Ja na strunach razzwaniła-b
Duch narodu abniała-by,
Ŭ žary serca rastapiła-b,
Aŭtar nowy uliła-by.
Pry aŭtary tym ja hrała-b,
Tak na strunach hałasiła-b,
To sklikałab, to witała-b,
To susiedziaŭ wiesialiła-b.
To malitwaj smyk zawyŭ-by,
To zaklaŭ-by na piaruny,
To u niebo skarhaj biŭ-by
Tolki krepki b byli struny!!
Smyk hatowy, struny tuhi,
Kroŭ u žyłach zakipaje.
Nu! słuchajcie, miły druhi:
Skrypka maja užo hraje.
|
Прапануем да спампаваньня!
