Try braty (Голуб-Бучынская)

Try braty Сербская народная казка 1928 год Пераклад: Марыя Голуб-Бучынская Крыніца: Biełaruskaja Krynica. — 21 Studnia 1927. — №4; б. 4

Прапануем да спампаваньня!

TRY BRATY.

Stary baćka lažaŭ na łožku pry śmierci. Paklikaŭ usich troch synoŭ da siabie i kaža im: „Daražeńkija dzieci, nia wiedaju, što kožnamu z was pakinuć paśla swajej śmierci? Maju tolki adnaho asła, ale hetaha-ž nie mahu raździalić na try čaści i tamu wy budziecie pazyčać asła adzin druhomu tak, što ŭ kožnaha jon budzie dzień. U kaho budzie, toj musié jaho karmić“.

Paśla baćkawaj śmierci ŭziaŭ sabie asła na adzin dzień najstaršy syn. Jeździŭ, waziŭ na aśle praz ceły dzień ad ranicy da wiečara, ale jeści jamu ničoha nia daŭ. Padumaŭ hetak: „Dyk zaŭtra ciabie nakormić moj brat, siańnia ty wytrynaješ biaz ježy“.

Na druhi dzień uziaŭ asła siaredni brat. Nałažyŭ na jaho ciažkija rečy i kali asioł pad ciažaram padaŭ i stahnaŭ, biŭ jaho puhaj, kryčaŭ: „Maješ, hultaju! najbolš tabie pieraškadžaje taŭščynia“. Hetaha dnia asioł ledź-ledź daciahnuŭsia da chlawa. Jeści znoŭ ničoha nie dastaŭ.

U treciaha brata nia było jamu lepš. „Ty pierakormleny, praŭda?“ — kazaŭ jamu nowy haspadar, bačučy jahonuju marudnuju chadźbu, — „troški pracy tabie nie zaškodzić?“. Zaproh jaho, ale ad słabaści asioł upaŭ i bolš nia ŭtaŭ.

Dzialicie, bratočki, ciapier jahonuju miortwuju skuru!

Z serbskaha N — ja.