Walchowy car

Walchowy car Баляда Аўтар: Ёган Вольфганг фон Гётэ 1928 год Арыгінальная назва: Erlkönig (1782) Пераклад: Францішак Грышкевіч Крыніца: Biełaruskaja Krynica. — 31 Žniŭnia 1928. — №42; б. 3

Прапануем да спампаваньня!

Walchowy car.

Chto jedzie tak pozna ŭ burliwuju nočku?
To baćka śpiašaje z maleńkim synočkam;
Ad choładu nočy swajho dziaciuka
Chawaje staranna baćkoŭska ruka.

„Synočku, čamu ty chawaješ swoj twar?“ —
„Ach, tata, nia bačyš? Walchowy woś car;
Nia bačyš z chwastom i ŭ karonie cara? —
„Synočku moj miły, to-ž heta imhła.“

„Dziciatka kachana, chadzi ty sa mnoju;
Cudoŭnyja hulni zhulajem z taboju
I pojdziem pryhožyja kraski źbiraci,
Nam z zołata wopratku daść maja maci“.

„Ach, tata, ach, tata, nia čuješ ničoha,
Što car abiacaje mnie krasaćkaŭ mnoha? —
„Budź cicha, dziaciatka, budź cicha, synok;
To wiecier kałyša suchieńki listok“.

„Ty chočaš, chłapčyna, sa mnoju jści tam?
Ciabie ja ŭ apieku dačuškam addam;
Dačuški tabie buduć pieśni piajaci
I buduć u pieśniach ciabie kałychaci“.

Ach, tata, nia bačyš careŭnaŭ ty znoŭ,
Jany tut prad nami stajać miž kustoŭ!“
„Synočak, ja baču, — to-ž heta ŭ bary
Bliščyć prad wačyma rasoj łuh stary.“

„Lublu ciabie, chłopča, i postač twaju —
Kali-ž nie achwotny, ja siłaj waźmu!“ —
„Ach, tata, čamu-ža ty nie baraniŭ,
To-ž car mnie wialikuju kryŭdu zrabiŭ.“

Spužaŭsia j jak zmoh kania baćka pahnaŭ,
Synok u dryžačych rukoch daharaŭ:
Zamučany ŭ pocie pad chatčyn staŭ zrub —
Ŭ baćkoŭskich abojmach synočkaŭ byŭ trup.

Tłumačyŭ Fr. Hryškiewič.