|
Jomki z wosieciaŭ hruk
Razlahajecca ŭkruh,
Addajecca ŭ asielicy recham —
Heta mialni, mlany
Mnuć ŭ tryścieni lany,
Hruk miašajecca z homanam, śmiecham.
Padlataje wiarchnik,
Zlohka daŭsia čuk skryh,
Zatraščeŭ lon suchi miž tarlicaŭ,
I spad ciorłaŭ dałoŭ
Moc kastry strymhałoŭ
Skroś lacić, byccam chmara imšycaŭ.
Znoŭ zastukaŭ wiarchnik
Kolka raz i zanik…
Tolki šastańnie cichaje čutna,
Kali mialnia ci mlon
Miž tarlic žoŭty lon
Abciahaje z kastry što minuta.
Znać achwotny zawich
U starych, maładych,
Ni adnej pot paliŭsia pa twary,
Ale ŭmoru niama:
Ad zajma da zajma
Jduć na ŭzawady mialni pa pary.
Ledźwie źjeli abied,
Pražahnalisia, — ŭśled
Za mniwo jznoŭ achwotna ŭzialisia,
Bo karotki, znaj, dzień:
Chaj-ža hłochnie tryścień,
Jak pad hruk pieśni ŭ ład palilisia.
Ad świtka da źmiarka
Uściaž pracuje ruka —
Žmieniaŭ mnoha ŭžo lonu namiali,
A paśla z ich kuloŭ
Na paŭsotni rubloŭ
Pa zmuroku umih nawiazali.
Wiečar. Ścich homan-hruk,
Nia widać skoku ruk,
Nočka ciomnaja ŭsio pachawała.
Tolki hurba kastry
Byccam połah hary
Pad ścianoju tryścieni lažała.
|
Прапануем да спампаваньня!