|
Nowy Hod nastaje,
Woś stranicy swaje
Raskrywaj čytačom „Biełarus!“
Jdzi adwažna u świet,
I niasi skroś prywiet,
Ŭ chryścijanski sialanski chaŭrus.
Aświačaj ciomny kut,
Pracu ciažkuju, trud
Saładzi miodam ŭciechi światoj,
I spahadaj sahrej,
Daj paradu skarej,
Scieražy lud ad dumki błahoj.
Chaj pračchniecca narod,
Bo nastaŭ ŭžo čarod,
I jamu stać na roŭni sławian,
Chaj-ža končycca son,
Nie niawolić pryhon
Ciemnaty našych biednych sialan.
Dyk niasiž „Biełarus“,
Ŭ chryścijanski chaŭrus,
Da wiaskowych zakuranych chat
Wieru ŭ Boha, luboŭ,
I nadzieju, a iznoŭ,
Uskraśnie da žyćcia „mienšy“ brat.
Woś prymi ŭ Nowy Hod,
Hety ščyry zwarot,
Biełarus, — što z hłybi serca ljecca,
Jak wiasieńni raźliŭ.
„Na rallu rodnych niŭ
Chaj ziarnio skroś Taboj rassiajecca.
Chaj uzojdzie, runić,
Wypływaje, šumić,
Ukrasie naliwaje i śpieje,
I za wylity pot
Z kałasoŭ umatot
Daść stokratny tamu, chto tut sieje.
1913 h.
|
Прапануем да спампаваньня!