Гады міналі…
Крокам спорным
краіна йшла да перамог;
мы будавалі ў явах зорных
вышыні фабрык і дамоў.
І насупор дажджу і ветру
вялі прасторныя шляхі
цераз балоты,
цераз нетры,
цераз пяскі пустынь сухіх.
Знішчаючы тугу і здраду
чужынскіх дум,
варожых дзей,
мы падымалі барыкады,
каб вораг не прайшоў нідзе.
І скрозь —
на ўсіх пясках пустыні,
на стромах рэк,
на скалах гор — паўсталі крэпасці краіны:
Кузнецк,
Турксіб,
Магнітагорск…
І гэтай велічы не зрушыць
ні вораг злы,
ні люты час:
мы палажылі ў сцены дужасць;
якой валодае наш клас.
1933 г.
|