Алёша (1927)/Вясёлы народ/Вар’яцкая чахарда
| ← Вясёлы народ | Вар‘яцкая чахарда Фэльетон Аўтар: Анатоль Вольны 1927 год |
Усё яшчэ чырыкаюць → |
| Іншыя публікацыі гэтага твора: Вар’яцкая чахарда… |
Прапануем да спампаваньня!
ВАР‘ЯЦКАЯ ЧАХАРДА…
Пачалося гэтак…
Падыходзяць да нармальнага чалавека ды і кажуць:
— Пасядзіце, калі ласка, у вяр‘яцкім доме!
— Не хачу! — наіўна запратэставаў нармальны чалавек.
— Слухайце, — панахмурыліся падышоўшыя, — як сьвядомага чалавека просім вас, сядайце ў вар‘яцкі дом.
— Ня сяду! — настайваў нармальны чалавек.
— Чэсьцю вас просяць! — адказалі падышоўшыя, надзяваючы наручнікі нармальнаму чалавеку.
— Ну, што-ж? Ехаць, дык ехаць, — сказаў нармальны чалавек, калі некалькі здаравенных паліцэйскіх павезьлі яго ў вар‘яцкі дом.
Праз некалькі дзён дактары вызвалілі нармальнага чалавека з вар‘яцкага дому, як безнадзейна здаровага і не падаючага ніякіх надзей на вар‘яцтва чалавека.
Нармальны чалавек, як толькі вышаў з вар‘яцкага дому, паскардзіўся вышэйшай ўладзе на паліцэйскага, які даў загад пасадзіць яго ў вар‘яцкі дом.
Вышэйшае начальства вырашыла гэтак: калі толькі гэтакі загад даў ня хворы, а нармальны паліцэйскі, дык за гэткі ўчынак пасадзіць яго самога ў вар‘яцкі дом.
Гэткім чынам да гэтага часу пасядзелі ў вар‘яцкім доме „Жэчы Паспалітай“
— першы — радактар газэты „Кур‘ер Павшэхны“ — Станіслаў Мігдалевіч і другі — бурмістр гораду Лешны — Кавальскі.
Я не падстракацель, але на месцы бурмістра я-б падаў скаргу і на вышэйшага начальніка, які засадзіў у вар‘яцкі дом бурмістра.
Няхай сабе і ён пасядзіць у вар‘яцкім доме.
Я не падстракацель, але няхай вышэйшы начальнік, у сваю чаргу, падасьць скаргу на зноў вышэйшага і ўрэшце дацягніце справу да Пілсудзкага.
І тады ўжо „крышка“…
Бо вышэй маршалка — начальства няма.