Алёша (1927)/Малайцы землякі/Вось што значыць заракамандавацца

Хай жыве! Вось што значыць заракамандавацца
Фэльетон
Аўтар: Анатоль Вольны
1927 год
Вясёлы народ

Спампаваць тэкст у фармаце EPUB Спампаваць тэкст у фармаце RTF Спампаваць тэкст у фармаце PDF Прапануем да спампаваньня!




ВОСЬ ШТО ЗНАЧЫЦЬ ЗАРАКАМАНДАВАЦЦА.

Самае галоўнае ў жыцьці — то заракамандавацца.

Не дарма-ж у Полацку пра аднаго полацкага працаўніка гавораць:

— О, ён так добра павёў працу, што цяпер на яго месца пакладзі сабе капялюш і партфэль, праца будзе ісьці адналькова і ня спыняючыся.

Некаторыя нават так захоплены, што перахвальваюць:

— Нават яшчэ лепей, кажуць, пойдзе праца.

Прымаючы пад увагу, што рэч ідзе аб лектары, дык я таксама падтрымаў-бы полацкіх грамадзян і для палепшаньня працы, замест гэтага лектара радзіў-бы НК Асьветы пакінуць капялюш і партфэль.

— Вось што значыць заракамандаваць сябе ў жыцьці…

Адзін раз — досыць!

Ну, ды ўсе-ж вялікія людзі з глупства пачыналі сваю кар‘еру, — будзем спадзявацца, што і наш лектар з часам будзе вялікім чалавекам, бо пачаў ён, як і ўсе вялікія людзі.

А пачалося з ім гэтак.

На лекцыі грамадазнаўства загаварыў лектар Заслаўскі, Якаў Саламонавіч аб беларускай літаратуры.

— Ёсьць, — сказаў Якаў Саламонавіч, — сярод беларусоў гэткія „шавіністы“, якія сьмеюць раўнаць Купалу ды Коласа з Пушкіным.

І каб „угробіць“ беларускіх паэтаў, вучоны лектар урачыста паведаміў аўдыторыі настаўніцкіх курсаў, што яму, Якаву Саламонавічу, гаварыў адзін полацкі грамадзянін, што гэткае параўнаньне падобна да таго, што раўнаць быка з жабамі…

І расчуліўся Якаў Саламонавіч і папрасіў прабачэньня ў „Александр Сергеевича“ за тое, што ён яго абразіў сваім параўнаньнем.

Я добра ведаю, што дзядзька Заслаўскі разумны чалавекі заракамандаваў-жа ён добра сябе ў жыцьці, але ўся бяда яго ў тым, што ён вельмі даверчывы чалавек…

А ў жыцьці, Якаў Саламонавіч, выходзіць так, што ня кожнаму грамадзяніну з Полацку можна верыць, і ня кожная хлусьня з полацкай вуліцы — навуковая.