Алёша (1927)/Справы літаратурныя/«Хата, вата, макарон»
| ← „Паскуднікам“ | „Хата, вата, макарон“ Фэльетон Аўтар: Анатоль Вольны 1927 год |
Альянс марцовых кавалераў → |
| Іншыя публікацыі гэтага твора: «Хата, вата, макарон» |
Прапануем да спампаваньня!
„ХАТА, ВАТА, МАКАРОН“.
…А паэты ў нас усё пішуць…
Напіша іншы, прачытаеш яго твор, скінеш шапку ды і дзівішся:
І адкуль гэта ў яго бярэцца!.. Паглядзіш бывае на паэта з боку, чалавек сабе ён, як чалавек, пашкадаваць яго трэба. А паглядзіце вы на творчасьць гэтага паэты… У вершах ён волат, асілак, Жофр…
Генэралісімус Жофр!..
Вазьмеце для прыкладу верш Міхайлы Грамыкі ў № 6—7 „Чырвонага Сейбіта“…
|
…„Вы нам гарматамі? „Гэй вы, за кратамі, |
Яны нас значыць „бонбаю“, а мы іх „сьнежкамі“…
— „Потому, как нас больше!“
І значыць, дзядзька Грамыка, на кожным сьняжку мы „грозна“ напішам па вершу…
— А як таму грамадзяніну, дзядзька Грамыка, у якога алавок не прызвычаіўся пісаць па сьнезе? Бяру зноў некалькі радкоў з гэтага-ж вершу:
|
„Каб па дротах, і бяз дроту |
Чамусьці слова катаваных узята аўтарам у коскі.
Мусіць для „штилю“ і каб было „непонятно!..“ Дазвольце, дзядзька Міхайла, выхапіць яшчэ некалькі радкоў з вашага вершу:
|
— „Левай“ — у бераг Атлянтыды, |
Р-р-р-рэвалюцыйна!..
„Левай“ значыць „у бераг Атлянтыды“ — і ніякіх правых, а потым значыць „сьнежкамі“ іх „з вуснаў у вуха, з сэрца ў мозг“ і пасьля ўсяго гэтага „левай у камень піраміды“, і ўсё тут!
— Здаецца, гэтак?
Гэта-ж ня кот „наквакав“, а цэлая стратэгія.
Генэралісімус, далібог генэралісімус!..
…Толькі хто гэта зразумее, дзядзька Грамыка?..
Гэтыя вершы, здаецца, зястануцца, гэткімі-ж загадачнымі, як і наступныя вершы аднаго „непонятого“ расійскага паэты:
|
— „Нитки, пытки, маргаритки, |