Байкі, гумар, сатыра/Байкі/Воўк на псарні

Сяляне і рака Воўк на псарні
Байка
Аўтар: Іван Крылоў
1928 год
Арыгінальная назва: Волк на псарне
Пераклад: Баляслаў Друцкі-Падбярэскі
Конь і сабака

Спампаваць тэкст у фармаце EPUB Спампаваць тэкст у фармаце RTF Спампаваць тэкст у фармаце PDF Прапануем да спампаваньня!




Воўк на псарні.

Воўк, лезучы ў аўчарню,
Заблутаўся й папаў на псарню.
Пачуўшы шэрага дух блізка забіякі
Паднялі гвалт сабакі.

З ланцугоў аж ірвуцца
У бой з ваўком ўступіць імкнуцца.

Прачхнуліся псары, ўзьнялась трывога:
— Хто, што? пытаюцца адзін аднога.
Крычаць: адзін — агню давай!
Другі — вароты зачыняй!
Словам — пеклам стаўся двор.
Бягуць, хапіўшы хто тапор,
Хто кол, а іншы і ружжо.

Воўк, бачачы што ўжо
З ім справа кепска, закруціўся,
Ў куток забіўся,

Зубамі ляскае, паставіў дыбам шэрсьць,
Здаецца: вось гатоў ўсіх зьесьць…

Навокал лыпае вачыма,
Уцечка, бачыць немагчыма

Зусім прыйшоў яму канец!
Прыдзецца тутка за авец,

За усе зладзействы здаць рахунак…
Шукаючы якійсь ратунак
І выхад ў гэткім цяжкім горы —
Ўступае воўк ў перагаворы.
І кажа: што у вас за шум?
Сябры! я-ж ваш стары і сват і кум,
Прыйшоў да вас цяпер мірыцца.
Даволі нам ужо сварыцца!
Забудзем прошласьць, зробім згоду!
Я прыкрасьцяў ужо народу
Рабіць ня буду, ў тым клянуся!
На’т болей — я за вас бяруся
З другімі на сьмерць ваяваць,
Ад ўсіх ваўкоў абараняць.
І воўчай клятвай вам сьцвярджаю,
Што я…
— Перапрашаю!
Тут лоўчы спыніў воўка мову:
— Я ўжо стары і воўка слову
Наколькі верыць — добра знаю!
Дзеля таго вось звычай маю:
З ваўкамі гутарыць аб міравой —
Садраўшы скуру. з. іх далой!


Сказаўшы так —
Лоўчы на ваўка пусьціў сабак…