|
Галінкай правяла па твары
Вясна марудлівых далін.
Іду я ў поле пець і марыць
Аб ураджайнасьці зямлі.
Прастор і сонца. Волі многа…
Людзкія песьні. Гоман дрэў.
На той гары крутой,
За логам,
Дом панскі некалі гарэў.
Ад сковаў паднявольнай працы
Тут людзі узрушаны былі
І выйшлі з ворагам змагацца
І ў бойцы той перамаглі.
Падзей тут многа адбылося,
Крывёй паліты кожны сьлед…
Вялікую я слаўлю Восень,
Што запаліла ўвесь сусьвет.
Адбітак дзей душу хвалюе.
Гляджу я ў даль…
Даль гарыць.
Пра радасьць нашу веснавую
Іду усім я гаварыць.
Іду мяцежны і нястрымны…
Ў жывых мэлодыях жыцьця
Зьвіняць ружовыя кілімы —
Краіны сонечнай прасьцяг.
Навек паводка зьбіла морак,
Вада размыла берагі…
І ноч, як выкінуты корак,
Сплыла абломкамі тугі.
Людзкія думы… Бор гамоніць…
Над борам песьні і вясна.
А ў сэрцы — рыпае гармонік,
А ў сэрцы — радасьць дзён адна.
1928 г.
| 
Прапануем да спампаваньня!