Дзіва (1927)/I/Вецер заснуў у бяздоньні

Вецер заснуў у бяздоньні
Верш
Аўтар: Нічыпар Чарнушэвіч
1927 год

Прапануем да спампаваньня!

Прысьвячаецца
АЛЕСЮ ГУРЛО

∗
∗ ∗

Вецер заснуў у бяздоньні,
скрыдлы разьвесіла ноч…
Ў сьветлае новае Сёньня
пойдзем з табою ізноў.

Вуліцы п‘яныя зыкі
дзіка нам плёскаюць ў твар
Мы-ж агняцьветы рассыплем
на збур‘янелы папар.

Сівай бядой — малачаем
нашы зьвіліся шляхі…
Зьнішчым сьвятога мы чары,
выпалем з ніў лапухі…

Зараз за сэрца казлыча
ночы калючы хмызьняк…
Лёс свой, лавай, закалышам,
каб пожні багатыя зьняць.

Ў сьветлае новае Сёньня
пойдзем з табою ізноў,
сонца прастрэ нам далоні,
з сонцам растане і ноч.

1925 г.