Завіруха (1929)/Касавіца

← Да працы

Касавіца Верш Аўтар: Міхась Чарот 1929 год

Сьвята →

Іншыя публікацыі гэтага твора: Касавіца (Чарот).

Прапануем да спампаваньня!

КАСАВІЦА

Загарэўся усход… Бляск зарніцы патух…
На траве сьлёзы буйнай расы…
Грае ў вёсцы труба, — выганяе пастух…
Між кустоў чутна песьня касы.

Забялелі шнуры ад кашуль мужыкоў,
І калышацца хваляй рады…
Сьвіст касы, звон мянташак, брускоў,
Ды ад ног на балоце сьляды.

За пракосам пракос выплывае у міг
З мора вечна зялёнай травы…
Касцоў песьціць рукой сонцавей залаты, —
Чэша променем сноп галавы.

Эх і цяжка касцом… рукі, плечы баляць…
Хмара гляне з-за лесу, як дым, —
Граблі ў рукі — сухое зграбаць!..
Ў касавіцу спачынак ня ім.

І ад раньня да зор, пакуль ноч напаўзе,
Як мурашнік, кішыць сенажаць…
Сонца сядзе за лес… Ночка вось балазе, —
Йдзе да хаты працоўная раць.

Жарты… песьні чуваць удалой грамады,
Рогат звонкі хлапцоў і дзяўчат…
Эх, мінулі няволі спрадвечнай гады,
І ад працы — ня плача наш брат!

1921 г.