Заранкі (1924)/Зашумела жыта

← У прыпар

Зашумела жыта Верш Аўтар: Янка Журба 1924 год

Жніво →

Прапануем да спампаваньня!

ЗАШУМЕЛА ЖЫТА.

Зашумела жыта
Сьпелым коласам,
Павяло размову
З ветрам-сіверам.

Ты ня дуй сярдзіта,
Вецер-сівер злы,
Не гані так хутка
Хмары з поўначы,

Не насып ты граду
Таго белага,
Што руйнуе зелень
З зямлёй-маткаю,

Бо ў бясхлебнай вёсцы
Хлебароб з сям‘ёй
Згіне з галадухі,
Як прыдзе зіма.

Лепш ты, вецер-сівер,
Хмару грозную
Пранясі над нівай
Далей, як мага.

Хай дыхне лепш ветрам
З поўдня жаркага,
Праліецца дожджык
Ціхі, цёпленькі.

Пасьля дожджу сонца
Хай зірне ізноў,
Ажывіць сабою
Поле жытняе,

Каб на ніву ў прыпар
Хлебароб з сям‘ёй
Выйшаў з сьветлым тварам,
Выйшаў з радасьцю

І узяўся рэзаць
Жыта цяжкае
Ды вазіць да дому
Скарб працоўны свой.