|
З палаючых квятаў агнішчаў,
З крывавых, грымотных ігрышчаў
З узгор‘яў-курганаў сталёвых,
З асілкаў-маякаў дубовых,
З сям‘і навальніцаў-віхораў,
З пявучых, міргаючых зораў —
Радзіўся бунтар.
І словы яго цудадзеюць —
Ад іхніх грымотаў хмялеюць.
І водгук яго — водгук мора —
Калыша даліны і горы.
І сонечнай воляй натхнёны,
Магутныя піша законы
Вялікі бунтар.
Асеннім гнілішчам — старое,
Вясновым растком — маладое.
Аджыўшае — совы, кажаны,
Густыя гнілыя туманы;
Раджонае — сокалам-птахам
Лунае над горным над гмахам
Віхораў і бур.
Рукой мазалістай, жылістай
І молатам зычным, іскрыстым
Арліныя песні куюцца,
Гартуюцца, горда пяюцца,
Гудзяць сямізвонным металам,
Буяюць зварушаным шквалам,
Іх подых — агонь.
Бухторацца моцныя грудзі.
Як мора, мяцежныя людзі,
Праменіцца вока бясконца,
Шыбае да самага сонца,
Дзе новая праўда мяцежыць,
Дзе новае неба бязбрэжыць
Над новай зямлёй.
1921 г.
|
Прапануем да спампаваньня!