|
Атрутай маею
Хто стаў залівацца,
Астаўце надзею
Мець шчасьце у хатцы.
Мець шчасьце, багацьце,
Жыць згодна з раднёю,
Спакою зазнаці,
Ня плакаць душою.
Я з дзеткамі, з жонкай
Дзень кожны паваджу,
Зазнацца з палонкай
Пад‘юджу, параджу.
Маёй як атрутай
Душу атуманіш,
І мысьлі паплутаў,
І сьветла ня глянеш.
Ўсе людзі — дружочкі,
Ня людзі — анелі!
Адрокся-б сарочкі,
Каб толькі хацелі.
Такім добрым будзе
Той п‘яны бяз меры,
Хоць будуць-жа людзі
Глядзець, як на зьвера.
Хоць будзеш ты горай,
Як зьвер, выглядаці,
О, зьвер без пакоры,
Што шоў-бы кроў ссаці.
На лоб павылазяць
Чырвоныя вочы,
І воблік твой сказяць,
Твар плямы абскочаць.
Расхрыстаеш грудзі
Ты, п‘яны гуляка,
Язык-жа твой будзе
Брахаць, як сабака.
О, дзікім, о, страшным
Зраблю без прагляду.
Га! бойся, няшчасны,
Быць пад маёй ўладай.
Сягоньня шчасьлівы,
Як мною зальлешся,
А заўтра, о дзівы!
Піць больш заклянешся.
І каяцца будзеш,
Мяне праклінаці,
І сам сябе злудзіш, —
Карчомкі ня знаці.
Парваць-жа ня меціў
Маіх, брат, кайданаў,
Праходзе дзень трэці,
Ты йдзеш ужо п‘яны.
Атрутай маею
Хто стаў залівацца,
Астаўце надзею
Калі-будзь расстацца.
|
Прапануем да спампаваньня!