|
Прышла зіма халодная,
Нягодная зіма, —
Цярпі, зямелька родная,
Няма жыцьця, няма.
Прыцьмілась сонца яснае,
Прыціх шум баравы;
На полі пустка страшная —
Ні збожжа, ні травы.
Сьнег белы мёртва сьцелецца
Пасьцеляй грабавой,
Сапе, шуміць мяцеліца,
Мяце сьнег, як мятлой.
Мароз, як кат бязжаласны,
Ў лёд рэчкі акаваў,
Стральбой сваёй бязрадаснай
Па сьценах біць пачаў.
Стральбой сваёй праклятаю
Ў лёт слабых птушак б‘е,
Пры хаце і за хатаю
Спакою не дае.
Хаваюцца ў будоўліны
Жывёла і народ, —
У сьнег зямлі абноўленай
Ня міл для іх паглёд.
Ваўкі па сьцежках шляюцца
І ночкаю, і днём,
І жутка разьлягаюцца
Магільніцкім выцьцём.
О, гора падарожнаму
Іх стада напаткаць!
Ня жыць неасьцярожнаму,
Радні не аглядаць.
І вырвуць вочы ясныя,
І выхлебаюць кроў,
І пойдуць далей, страшныя,
Шукаць ахвяр ізноў.
Ой, жудасна-халодная
Ўзгулялася зіма,
Цярпі, зямелька родная,
Няма жыцьця, няма.
Цярпі, старонка родная,
Мучэньне пі да дна, —
Міне зіма нягодная
І ўскрэсьне зноў вясна!
|
Прапануем да спампаваньня!