Збор твораў (Купала, 1925—1932)/I/Жалейка/Плачуць мае песьні

← ⁂ (Хоць ты, сэрца, лопні трэсьні…)

Плачуць мае песьні Верш Аўтар: Янка Купала 1925 год

Гэй, ты, сэрцайка… →

Іншыя публікацыі гэтага твора: Плачуць мае песьні.

Прапануем да спампаваньня!

ПЛАЧУЦЬ МАЕ ПЕСЬНІ

Жудка стогнуць рэкі,
Ўзбураны вясною;
Плачуць мае песьні,
Галосяць са мною.

Не стагнеце, воды
Паводкі бурлівай,
Кіньце плакаць, песьні,
Горка, нешчасьліва.

Хто ўстрымаў паводак
Разгульнае мора?
Хто заглуша песьні,
Як іх вызьве гора.

Вялікае-ж гора
Часам людзей муча,
Наўча ненавідзець
І плакаць навуча.

Як дубок, з карыцы
Пастухом абдзёрты,
Як той салавейка
У клетку запёрты, —

Так я прападаю,
Ня маючы долі,
Як дуб усыхаю,
Плачучы ў няволі.

Не дало жыцьцё мне
Ні поля, ні хаткі,
Па чужых куткох век
Сіл гублю астаткі.

Там, гэт, за гарамі,
Дзе памчыцца вока,
Сьвет гучны, вялікі
Сьцелецца шырока.

Сокалам-бы вольным
Паляцеў ў сьвет гэты,
Дый мне крыльлі ўцяты!..
Доля, дзе ты, дзе ты?

Так-бы весяліўся,
Пеў аб шчасьці песьні,
Як той верабейка
Ў садзе на чарэшні.

Гулка стогнуць рэкі,
Ўзбураны вясною;
Плачуць мае песьні,
Галосяць са мною.

---