Збор твораў (Купала, 1925—1932)/VI/I/Думкі перад вясной

← З людзьмі

Думкі перад вясной Верш Аўтар: Янка Купала 1932 год

Бываюць хвілі… →

Іншыя публікацыі гэтага твора: Думкі перад вясной.

Прапануем да спампаваньня!

ДУМКІ ПЕРАД ВЯСНОЙ.

Што дзень вышэй, што дзень цяплей
Глядзіць з-пад неба сонца нам,
Сплывае радасьць да людзей,
Чуваць і песьні там ды сям.

Вяселіць сонца цэлы сьвет
Надзеяй блізкае вясны.
З якой зімы загіне сьлед,
Зямелька скіне свае сны.

Зазелянее лес і лог,
Забурліць звонка ручаёк,
Па вёсках возьмуцца да сох,
Задзьме ў жалейку пастушок.

Так будзе блогасна ўсім,
Надзеі поўны ўсе такой…
А мне-ж і думачкам маім
Чаму так смутна браце мой?

Чаму так сэрца мне баліць,
Маркотна чахну наяву;
Як той канюх галосіць „піць!“
Так — шчасьця! Шчасьця! я заву.

Марнее моладасьць мая
У бяспрытульлі, ў беднаце,
Нуда — нямручая зьмяя —
Дух мучыць, а бяда гняце.

І жутка мне, хоць і вясна
Ўжо да людзей з цяплом ідзе;
Як-бы пустынь вакол адна.
Ня чуць прывету ад людзей.

Гэй, хіба ты, мой цёмны бор,
Мой зразумееш боль і жаль
І шумам гулкім аж да зор
Ускалыхнеш прыспану даль.

Гэй, хіба вы, зоркі мае,
Заглянеце ў душу маю
І далям скажаце, як мне
Жыць трудна, як горка цярплю.

1906 г.

---